Λαός

Tου Δημήτρη Δανίκα
Απορώ με την απορία τους. Θυμώνω με τον θυμό τους. Αντιστέκομαι στην ομοφωνία τους. Μα πώς είναι δυνατόν! Λένε. Και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Πώς γίνεται να πέφτει τόσο μα τόσο ομαδικό δάκρυ για τον θάνατο ενός δικτάτορα Βορειοκορεάτη; Δεν μπορεί. Θα είναι θέατρο στημένο για τα ξένα ειδησεογραφικά κανάλια. Δηλαδή σκηνοθεσία. Δηλαδή μπλόφα του συστήματος και καραμπινάτη προπαγάνδα. Εκτός κι αν πρόκειται για ομαδική ψυχασθένεια. Για μαζικό μουρλοκομείο. Τόση θλίψη. Τόσοι ποταμοί δακρύων. Τόση υστερία. Για τον θάνατο ενός στυγνού άρχοντα που έχει εγκαταλείψει τους υπηκόους του στην πείνα και την δυστυχία. Ετσι λένε. Ετσι δεν είναι. Γιατί αγαπητέ μου οι μάζες, ως γνωστόν, από αρχαιοτάτων χρόνων το συμπέρασμα αυτό, πρώτα ενδιαφέρονται για την φασουλάδα και κατόπιν για την ελευθερία. Τρως; Μια χαρά. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που συμβαίνει εν Ελλάδι με τα δύο κόμματα τα κυβερνητικά. Οσο οι μάζες βολεύονταν με δανεικά και με διάφορα ρουσφέτια πελατειακά έσπευδαν την κρίσιμη στιγμή και τό 'ριχναν δαγκωτό πότε εδώ, πότε εκεί. Μόλις έπεσε η φάπα και μόλις πλάκωσε η καρακρισάρα, ένας ένας λακάνε από την γαλαζοπράσινη βάρκα. Δεν έχει φράγκα; Δεν έχει ψήφους. Τόσο απλό. Επομένως ο Κιμ Γιονγκ Ιλ κάτι έχει συνεισφέρει για να τον θρηνούν σαν να έχει πεθάνει το δικό τους παιδί. Αρα όλα αυτά που μεταδίδουν τα πρακτορεία τα γνωστά είναι μονόπλευρα, σχηματικά και βολικά. Ενα το κρατούμενο αυτό. Πάμε τώρα στο άλλο το εντελώς ιδεολογικό. Θα σας το πω αλλιώς; Γιατί οι Βρετανοί, ας πούμε, παραληρούν με τον γάμο ενός χαζοχαρούμενου πρίγκιπα και μιας ασήμαντης γλάστρας με το όνομα Κέιτ; Μα φυσικά έτσι γαλουχήθηκαν. Να είναι ταυτόχρονα φιλελεύθεροι και βασιλικοί. Σχιζοφρένεια για εμάς. Λογικότατο γι' αυτούς. Που σημαίνει ότι έτσι έμαθαν. Αυτή η παράδοσή τους. Ετσι εκπαιδεύτηκαν από την προπαγάνδα του συστήματος. Κάθε λαός έχει τους θεούς του. Τα εικονίσματά του. Τα σύμβολά του. Τους αγίους του. Και συμβαίνει το εξής, οξύμωρο και τρελό. Ο ίδιος προλετάριος που αγωνίζεται για καλύτερο μεροκάματο, την άλλη στιγμή να προσκυνάει έναν θεσμό που στην πραγματικότητα αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της δικής του ταλαίπωρης ζωής. Αυτή η ταύτιση του υπηκόου προς τον απόλυτο άρχοντα αποδεικνύει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι ο Ανθρωπος ελάχιστα έχει μετακινηθεί από την σκλαβιά την φεουδαρχική. Γιατί χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς διαφοροποίηση και χωρίς ρήξη με όλες αυτές τις παραδόσεις, κάθε λαός έχει βάλει με τα χέρια του τις αλυσίδες του που τον δένουν με την μοίρα του. Ο ίδιος είναι ο καταπιεστής του εαυτού του. Ο ίδιος ο δυνάστης του. Ο ίδιος ο δεσμοφύλακάς του. Ο ίδιος η φυλακή του. Ο ίδιος ο θάνατός του. Πρέπει κάποτε να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν φταίνε μόνο ο καραμανλισμός, ο παπανδρεϊσμός, ο διχασμός, ο δικομματισμός, ο αχόρταγος καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός. Πρώτα απ' όλα φταίει ο ελληνικός Λαός!
ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/

Εκατομμυριούχοι βουλευτές σε φτωχές πολιτικές

ΑΡΘΡΟ του Κώστα Βαξεβάνη

Ποιά τρόικα; Ποιό μνημόνιο; Ποιά πολιτική επιχειρηματολογία; Ξεδιάντροπος πολιτικαντισμός, με λέξεις που τις έχουν ξεφτιλίσει, πριν ξεφτιλίσουν ολόκληρο λαό. Πώς να αντιμετωπίσεις με ευπρέπεια αυτόν που δεν έχει καμία;

Στο πολιτικό προσωπικό της χώρας αναφέρομαι. Ας αφήσουμε στην άκρη αν χρειάζεται μνημόνιο, αν η τρόικα είναι κακή, ή αν το φως στην άκρη του τούνελ είναι το τραίνο της ιστορίας που έρχεται κατά πάνω μας. Ας πάμε στην ηθική των στάσεων. Αυτή την απλή ηθική που έπρεπε να είναι το αυτονόητο στοιχείο στην πολιτική και κατέληξε να είναι το ζητούμενο.

Η χώρα καταρρέει λοιπόν. Πρέπει γι’ αυτό να κοπούν συντάξεις, μισθοί, όνειρα. Την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα (επιμένω στον όρο που εκφράζει διαπλοκή, ενιαία συμφέροντα και πολιτική ανικανότητα) δεν καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για να κρατήσει τα προσχήματα.

Διατηρεί τα προνόμιά του, οικονομικά και άλλα. 110 βουλευτές έχουν προβεί σε νομικά μέτρα για να εισπράξουν αναδρομικά. Ανάμεσά τους είναι και πρωταγωνιστές σκανδάλων, τα παιδιά της μίζας. Αναρωτιέστε πόσο προστατευμένοι αισθάνονται ώστε έχουν το θράσος να προκαλούν έτσι, αντί να κάτσουν και να κλωσάνε τα αυγά τους;

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελληνική Βουλή δεν έχει δημοσιεύσει στο ίντερνετ, όπως ορίζει ο νόμος, το Πόθεν Έσχες των βουλευτών. Αλλά το κυριότερο, δεν πρόκειται ακόμη και αν τα δημοσιεύει, να κάνει οποιοσδήποτε έλεγχο στο «πόθεν». Στο από πού προέρχονται δηλαδή. Η Βουλή δεν έχει κάνει ποτέ κανένα έλεγχο, δειγματοληπτικό έστω στο Πόθεν Έσχες. Κανένας δεν έχει ερευνήσει αν αυτά που δηλώνουν οι βουλευτές, δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους.

Στην ελληνική Βουλή υπάρχουν μερικές δεκάδες εκατομμυριούχοι βουλευτές. Από προίκα λένε όλοι. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχουμε βουλευτές προικοθήρες και ας πάμε στο βασικό: ποιός το έχει ελέγξει;

Κάποιοι βουλευτές μπήκαν την δεκαετία του 90 φτωχοί και σήμερα έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων. Έκλεψαν; Κανένας δεν το ξέρει. Αυτό πρέπει να ελέγξουμε. Το 2004, σε πολλές φορολογικές δηλώσεις βουλευτών και υπουργών εμφανίζεται μεγάλη μεταβολή περιουσιακής κατάστασης. Θυμάστε, Ολυμπιακοί Αγώνες, προμήθειες, κατασκευές. Ποιός θα τα ελέγξει;

Ποιό είναι εκείνο το μαγικό κόλπο που κάνει μεγάλο τμήμα μελών της ελληνικής Βουλής, να έχει τεράστιες ακίνητες περιουσίες, να έχουν αγοραστεί πάρα πολύ φτηνά και βέβαια να είναι με δάνειο; Ποιός θα ελέγξει αυτή την απάτη και την υποκρισία;

Μπορούν σήμερα κιόλας να ελέγξουν τα πάντα. Μπορούν επίσης σε ένδειξη καλής θέλησης να δώσουν εξουσιοδότηση έρευνας λογαριασμών προσωπικών και οικογενειακών σε όλο τον κόσμο. Μπορούν βεβαίως να δώσουν και κάποια μικρά ποσά από τα τεράστια που έχουν στις νόμιμες και φανερές καταθέσεις τους και τα οποία είναι και αποτέλεσμα, υπεραξία, της πολιτικής τους δράσης.

Το παιχνίδι που θέλει διλήμματα μεταξύ νόμιμου και ηθικού, δεν είναι καν ο ευπρεπισμός της συγκάλυψης. Είναι ένα έγκλημα την ώρα που η Ελλάδα ματώνει. Και για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται όχι μόνο ανίκανοι αλλά και θύτες.

Συμμορίες λυμαίνονται το ίδρυμα Καταγγελίες-κόλαφος από τον καθηγητή Ιωάννη Χατζόπουλο του Παν. Αιγαίου

Του Απόστολου Λακασά

Μεσαίωνας στα ελληνικά ΑΕΙ: συμμορίες που απειλούν με ξυλοδαρμούς όσους διαφωνούν, «στρατοί» καλά οργανωμένοι και εκπαιδευμένοι που επιβάλλουν τις απόψεις τους διά της βίας και καταλύουν το άσυλο, συντεχνίες που ασκούν εξουσία εντός του πανεπιστημιακού χώρου σε άμεση συνέργεια με τους «στρατούς»... Κόλαφος για την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι οι καταγγελίες του καθηγητή Ιωάννη Χατζόπουλου.

Ο πανεπιστημιακός, με μία οργίλη επιστολή προς το υπ. Παιδείας, παραιτήθηκε χθες από πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής για την εκλογή μελών του Συμβουλίου Ιδρύματος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση του ιδρύματος «τραγική», ενώ βάλλει ευθέως κατά του πρυτανικού συμβουλίου -ζητεί την παραίτησή του- κατηγορώντας τα μέλη του για μαλθακότητα στην αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. «Οσα καταλογίζει στο πρυτανικό συμβούλιο ο κ. Χατζόπουλος σχετικά με τις αποφάσεις για τη μη διεξαγωγή των εκλογών για το Συμβούλιο Ιδρύματος είναι ανυπόστατα», ανέφερε από την πλευρά του χθες στην «Κ» ο πρύτανης του Παν. Αιγαίου Πάρης Τσάρτας, τονίζοντας ότι θα υπάρξει σχετική επιστολή προς το υπουργείο Παιδείας τη Δευτέρα.

Τα μελανά χρώματα με τα οποία παρουσιάζει το ίδρυμά του ο κ. Χατζόπουλος δυστυχώς αποτυπώνουν την κατάσταση σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια, έστω κι αν η ακαδημαϊκή κοινότητα προτάσσει τις φωτεινές εξαιρέσεις που υπάρχουν, για να κρύψει την πραγματικότητα κάτω από το χαλί.

Συνεχείς απειλές

«Η παρούσα κατάσταση στο πανεπιστήμιο είναι τραγική διότι συμμορίες με άτυπο στρατό, καλά όμως οργανωμένο και εκπαιδευμένο, επιβάλλουν τις απόψεις τους διά της βίας εντός του πανεπιστημιακού χώρου. Με πρόσχημα το άσυλο, το οποίο αυτοί καταλύουν, διά της βίας βάζουν λουκέτο σε όποιο πανεπιστημιακό κτίριο επιθυμούν ονομάζοντας την ενέργεια αυτή «κατάληψη», απειλώντας ότι διά της βίας θα παρεμποδίσουν οποιονδήποτε θελήσει να ασκήσει τα καθήκοντά του, όπως η παραγωγή και μεταβίβαση γνώσης και η διακίνηση ιδεών. Ο άτυπος στρατός, που ουσιαστικά συντηρείται από τις συντεχνίες και εμπεριέχει και άτομα του εξωπανεπιστημιακού χώρου, επιβάλλει με δικές του «δημοκρατικές διαδικασίες» τις άνομες απόψεις του (στο Τμήμα Περιβάλλοντος τον Σεπτέμβρη, επί συνόλου 500 ατόμων ψήφισαν κατάληψη 30 άτομα και έκλεισαν το κτίριο). Οι μη υπακούοντες πανεπιστημιακοί στις ορέξεις του άτυπου στρατού είναι τελείως ακάλυπτοι σε απειλές όπως «θα καεί το αυτοκίνητό σου, το εργαστήριό σου, το σπίτι σου, θα φας ξύλο»», λέει στην επιστολή παραίτησής του. «Οι συντεχνίες, που ασκούν εξουσία στο ΑΕΙ, μας βομβαρδίζουν καθημερινά με έγγραφα πολιτικού περιεχομένου. Οποιος νόμος δεν εξυπηρετεί τα κοντόφθαλμα συμφέροντά τους βαφτίζεται αντισυνταγματικός και αρχίζει εμφύλιος πόλεμος. Σ' αυτόν, ο άτυπος στρατός παίζει καθοριστικό ρόλο με τις χωρίς όριο καταλήψεις. Δυστυχώς, οι εκάστοτε κυβερνήσεις «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» και επωφελούνται από τη διαμάχη, που στην προκειμένη περίπτωση ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για περικοπές. Οι συντεχνίες, με τη συμπεριφορά τους, επιταχύνουν τον καλπάζοντα μεσαίωνα που έρχεται», προσθέτει ο πανεπιστημιακός.

Η μειοψηφία διατάσσει

Και καταλήγει: «Απαρνήθηκα ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό και ήλθα στην πατρίδα μου να προσφέρω. Δυστυχώς μια ασήμαντη μειοψηφία αποφασίζει και διατάσσει κατά το δοκούν εντός του πανεπιστημίου με δικό της στρατό και δικές της προκαταλήψεις, φέρνοντας παντός είδους εμπόδια στην άσκηση των καθηκόντων μας. Αυτό πρέπει να σταματήσει».

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πέθανε ο δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, αιρετικές και αμφιλεγόμενες φωνές της σύγχρονης δημοσιογραφίας και διανόησης σίγησε. Ο Κρίστοφερ Χίτσενς έχασε τη μάχη με τον καρκίνο του οισοφάγου την Πέμπτη 15-12-2011 και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών. 

Απόφοιτος της Οξφόρδης, εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα στη δεκαετία του 1960. Ξεκίνησε, εξάλλου, την καριέρα του γράφοντας για το περιοδικό "International Socialism". Στη συνέχεια εργάστηκε για το εκπαιδευτικό ένθετο των Times.

Μία προσωπική τραγωδία αποδείχτηκε η μεγάλη του ευκαιρία. Το Νοέμβριο του 1973 η μητέρα του αυτοκτόνησε στην Αθήνα. Ταξίδεψε στην Ελλάδα για να παραλάβει τη σορό της και έγραψε άρθρο για τη χούντα των συνταγματαρχών, το οποίο φιλοξένησε το περιοδικό New Statesman. Από τις σελίδες του απέκτησε τα επόμενα χρόνια τη φήμη δημοσιογράφου που δεν φοβόταν να τα βάλει με τους ισχυρούς, είτε αυτοί ήταν ο Χένρι Κίσιντζερ είτε το Βατικανό.

Δηλωμένος άθεος, υποστήριζε ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες αποτελούν έναν "άξονα του κακού", καθώς πίστευε ότι οι οργανωμένες θρησκείες οδηγούν στη μισαλλοδοξία και από εκεί στον ρατσισμό και στη βία. Ήταν μία πεποίθηση που διατήρησε από τα παιδικά του χρόνια μέχρι τον θάνατό του.

Το 1981 μετοίκησε στις ΗΠΑ και συνέχισε να ασκεί κριτική στο συντηρητικό κατεστημένο, από τις σελίδες του περιοδικού "The Nation". Ωστόσο, οι απειλές θανάτου των μουλάδων του Ιράν κατά του συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί αποτέλεσαν αφορμή για να αποστασιοποιηθεί από την Αριστερά, καθώς έκρινε ότι προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Εξακολούθησε, ωστόσο, να δηλώνει τον θαυμασμό του για τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Τρότσκι.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, στο όνομα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, τον οδήγησαν στην αγκάλη των Νεοσυντηρητικών. Το φλερτ είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια νωρίτερα, εξαιτίας της πεποίθησης του Χίτσενς ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν υποχρέωση να επεμβαίνουν στρατιωτικά κατά απολυταρχικών καθεστώτων.

Το αποτέλεσμα ήταν να στηρίξει την εισβολή στο Ιράκ, μια απόφαση που προκάλεσε σάλο. Τα επόμενα χρόνια επέκρινε τις κυβερνήσεις Μπους και Μπλερ γιατί τα εγκλήματα πολέμου, τα βασανιστήρια και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας.

Οι θέσεις του στο πέρασμα του χρόνου φαίνονται αντιθετικές. Στην πραγματικότητα πήγαζαν από την απέχθειά του για οτιδήποτε επιχειρεί να περιορίσει την ανθρώπινη ελευθερία.


ΠΗΓΗ: enet.gr

Απίθανοι ισχυρισμοί από τη Βουλή για τα εξωφρενικά πριμ των υπαλλήλων

Με απίστευτες δικαιολογίες προσπαθεί η Βουλή να κατευνάσει τις έντονες λαικές αντιδράσεις για την αντιπαροχή που δίνεται στους υπαλλήλους της προκειμένου να τους αφαιρεθεί το εξωφρενικό προνόμιο που είχαν έως τώρα να λαμβάνουν αφορολόγητα δύο επιπλέον μισθούς το χρόνο.

Το επιχείρημα που προβάλεται είναι ότι το πριμ για την ενίσχυση του κοινοβουλευτικού έργου είναι αντίστοιχο με τα πριμ παραγωγικότητας που θα δίνεται σε όλο το δημόσιο τομέα. Αυτό το οποίο όμως δεν αναφέρεται είναι το γεγονός ότι η Βουλή για πολύ συγκεκριμένες περιόδους, όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και διάφορες επιμέρους περιόδους του χρόνου σχεδόν υπολειτουργεί λόγω διακοπών των εργασιών της, άρα και ο φόρτος των υπαλλήλων της δεν είναι τόσο μεγάλος.

Επίσης, αναφέρεται ότι η δαπάνη έπεσε από τα 16,9 εκατομμύρια ευρώ για το 2011 στα 5,1 εκατομμύρια για το 2012 και ότι το πριμ δεν θα ξεπερνά τα 100 ευρώ το μήνα, άρα 1.200 ευρώ το χρόνο. Ομως μια απλή μόλις διαίρεση του αριθμού των υπαλλήλων που φτάνουν σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του 1.290 δείχνει ότι το ποσό δεν είναι 1.200 ευρώ, αλλά 3.970 ευώ, δηλαδή 330 ευρώ το μήνα.

Η Βουλή υποστηρίζει ότι δεν γίνονται πλέον νέες προσλήψεις. Δεν αναφέρεται φυσικά ότι ο αριθμός των υπαλλήλων της έχει αυξηθεί εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια καθώς με αδιαφανείς διαδικασίες έχουν προσληφθεί συνεργάτες βουλευτών και υπουργών, παιδιά πολιτικών και συγγενείς ήδη εργαζομένων σε αυτήν. Μια απλή έρευνα μπορεί να αποδείξει εύκολα του λόγου το αληθές.

ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/

Το 45% των Ελλήνων δεν έχει «σερφάρει» ποτέ στο διαδίκτυο

Το 45% των Ελλήνων δεν έχει σερφάρει ποτέ στο Διαδίκτυο, ενώ μόνο τα μισά ελληνικά νοικοκυριά ήταν συνδεδεμένα στο Ίντερνετ το 2011, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Η Ελλάδα καταλαμβάνει την τρίτη θέση από το τέλος μεταξύ των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία, όπου το 46% των πολιτών δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, και η Ρουμανία με ποσοστό 54%.

Τις κορυφαίες θέσεις στην λίστα καταλαμβάνουν η Σουηδία (5%), η Δανία με 7% και η Ολλανδία με το ίδιο ποσοστό.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Eurostat το ψηφιακό χάσμα μεταξύ του ευρωπαϊκού βορρά και του φτωχότερου νότου εξακολουθεί να υπάρχει.

Όσον αφορά τις ευρυζωνικές συνδέσεις, η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 68%, αφού μόνο το 45% των ελληνικών νοικοκυριών χρησιμοποιούν σήμερα συνδέσεις DSL.

Μήπως χρειάζονται καλύτεροι γονείς;

Του Thomas L. Friedman / New York Times

Τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε όλο και πιο συχνά σε άρθρα και αναλύσεις ότι χρειαζόμαστε καλύτερους δασκάλους στα δημόσια σχολεία μας και ότι, αν δεν έβαζαν εμπόδια τα συνδικάτα των δασκάλων, τα παιδιά της Αμερικής θα σκόραραν όσο και της Σιγκαπούρης στους μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς. Αναμφίβολα, ένας καλός δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την επίδοση ενός μαθητή: χρειάζεται να στρατολογούμε, να εκπαιδεύουμε και να ανταμείβουμε τέτοιους δασκάλους. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δείχνουν νεότερες μελέτες: χρειαζόμαστε και καλύτερους γονείς. Οι γονείς που εστιάζουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους μπορούν κι αυτοί να επηρεάσουν τις επιδόσεις τους.

Κάθε τρία χρόνια, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) διεξάγει διαγωνισμούς ως μέρος του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), κατά τους οποίους εξετάζει 15χρονους, σε οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, ως προς την κατανόηση γραπτού κειμένου και την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν ό, τι έχουν μάθει στα μαθηματικά και τις επιστήμες για να λύσουν πραγματικά προβλήματα. Οι 15χρονοι της Αμερικής [και της Ελλάδας, πρέπει να προσθέσουμε, σ. τ. μ.] υπολείπονται κατά πολύ των συνομηλίκων τους από χώρες όπως η Σιγκαπούρη και η Φινλανδία.

Για να κατανοηθεί καλύτερα γιατί άλλοι μαθητές αριστεύουν και άλλοι όχι, ο Αντρέας Σλάιχερ, ο οποίος επιβλέπει τις εξετάσεις του PISA, πήρε την πρωτοβουλία να κοιτάξει και πέρα από τις σχολικές τάξεις. Ετσι (το 2006 σε 4 χώρες και το 2009 σε άλλες 17) η ομάδα του PISA πήρε συνεντεύξεις από γονείς 5.000 μαθητών σχετικά με το πώς ανατρέφουν τα παιδιά τους και κατόπιν συνέκρινε τις απαντήσεις με τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Πριν από λίγο καιρό, το PISA δημοσίευσε τα τρία κύρια ευρήματα της έρευνας: «Οι 15χρονοι μαθητές που οι γονείς τους διάβαζαν συχνά βιβλία μαζί τους την πρώτη χρονιά του δημοτικού», μου συνόψισε ο Α. Σλάιχερ, «εμφάνισαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που οι γονείς τους διάβαζαν μαζί τους σπανίως ή καθόλου. Δεύτερον, το πλεονέκτημα όσον αφορά τους μαθητές που οι γονείς τους τους διάβαζαν στα πρώτα σχολικά τους χρόνια είναι προφανές, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού υπόβαθρου. Και τρίτον, η ενασχόληση των γονιών με τα 15χρονα παιδιά τους συνδέεται επίσης στενά με τις καλύτερες επιδόσεις στο PISA».

Ο Σλάιχερ μου εξήγησε ότι «και μόνο να ρωτήσεις το παιδί σου πώς ήταν η μέρα του στο σχολείο και να δείξεις γνήσιο ενδιαφέρον για τα μαθήματα που κάνει μπορεί να έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με ώρες φροντιστηρίου. Είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο κάθε γονιός, άσχετα από το μορφωτικό ή το κοινωνικό του επίπεδο».

Το είδος της γονεϊκής ενασχόλησης είναι επίσης σημαντικό. Οπως σημειώνεται, π. χ., στην έρευνα του PISA, «η διαφορά επίδοσης στην κατανόηση κειμένου είναι μεγαλύτερη, όταν οι γονείς διαβάζουν βιβλία με τα παιδιά τους, όταν μιλούν μαζί τους για το τι έκαναν στη διάρκεια της μέρας και όταν τους αφηγούνται ιστορίες», ενώ είναι μικρότερη όταν απλώς παίζουν με τα παιδιά τους.

Πρόσφατη μελέτη του αμερικανικού Κέντρου Δημόσιας Εκπαίδευσης κατέληξε σε παρεμφερή ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν από τη διευθύντρια του Κέντρου, Πατ Μπαρθ, στο τελευταίο τεύχος της American School Board Journal. Η μελέτη «Πώς η γονεϊκή φροντίδα επηρεάζει τις σχολικές επιδόσεις» κατέληξε σε συμπεράσματα που «προκαλούν κάποια έκπληξη», όπως γράφει η Π. Μπαρθ. «Η γονεϊκή ενασχόληση μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όμως μόνο ορισμένες από αυτές σχετίζονται με υψηλότερες μαθητικές επιδόσεις. Οι γονεϊκές δράσεις που υποστηρίζουν τη μάθηση των παιδιών στο σπίτι είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν θετικά τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα στο σχολείο».

«Ελέγχετε τη σχολική δουλειά του παιδιού στο σπίτι· βεβαιώνεστε ότι το παιδί πηγαίνει στο σχολείο· ανταμείβετε τις προσπάθειές του και συζητάτε ενθαρρυντικά την ιδέα να πάει στο πανεπιστήμιο. Ολα αυτά συνδέονται με την καλύτερη παρακολούθηση των μαθημάτων, υψηλότερους βαθμούς και καλύτερη προετοιμασία για το πανεπιστήμιο».

Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει υποκατάστατο του καλού δασκάλου. Είναι ό, τι πιο πολύτιμο για την εκπαίδευση. Ομως, ας μη ρίχνουμε όλο το βάρος στους δασκάλους. Οι καλύτεροι γονείς μπορούν να κάνουν τον κάθε δάσκαλο πιο αποτελεσματικό

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/12/2011

14.820.000 παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο φέτος δεν θα γιορτάσουν την 11η Δεκεμβρίου, δηλαδή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί.

Σοκαριστικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι η καθημερινότητα για έναν τεράστιο αριθμό παιδιών σε όλο των κόσμο είναι τραγική, έδωσε την περασμένη Παρασκευή στη δημοσιότητα το Χαμόγελο του Παιδιού.

Με αφορμή την 11η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδί, ανακοίνωσε, ότι σήμερα μόνον στην Ευρωπαϊκή Ένωση ζουν 14.820.000 παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας. Την ίδια στιγμή διαπιστώνεται, ότι στις περισσότερες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, ενώ εκτιμάται, ότι ο αριθμός των παιδιών που κινδυνεύουν να πέσουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης με σκοπό το κέρδος θα «αγγίξει» τα επόμενα χρόνια τα 2 εκατομμύρια! Επίσης υπολογίζεται ότι 8 εκατομμύρια παιδιά θα εξαφανιστούν…

Δυστυχώς, οι αριθμοί που μαρτυρούν την συνεχή καταπάτηση των παιδικών δικαιωμάτων δείχνουν να μην έχουν τέλος. Βάση εκτιμήσεων του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και Θύματα Εκμετάλλευσης Παιδιά, μόνον το 2009, οι τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας σε όλο τον κόσμο δέχθηκαν 14.087.484 κλήσεις. 

Και στην Ελλάδα όμως, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Το Χαμόγελο του Παιδιού, τα 16χρόνια λειτουργίας του αναγκάστηκε να αρνηθεί την φιλοξενία σε 1230 παιδιά που βρίσκονταν σε κίνδυνο, λόγω έλλειψης στέγης. Τα τελευταία χρόνια 1 στους πέντε Έλληνες που έχουν καλέσει την Τηλεφωνική Γραμμή SOS του Χαμόγελου, καταγγέλλουν κακοποίηση παιδιών και ζητούν βοήθεια! 

ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ 10/12/2011

Έκθεση-κόλαφος για την ελληνική δημόσια διοίκηση ΟΟΣΑ: «Ανίκανη για μεταρρυθμίσεις η Ελλάδα»

«Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα και η λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού έχει φθάσει στο ναδίρ της αδράνειας», σημειώνει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), σε μελέτη του για την ελληνική δημόσια διοίκηση, η οποία δημοσιεύεται στην γερμανική εφημερίδα «Die Welt». «Ο κεντρικός κυβερνητικός μηχανισμός δεν έχει ούτε τις δομές, ούτε τις ικανότητες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις», αναφέρεται.

 
Οι ειδικοί εξέτασαν και τα 14 ελληνικά υπουργεία, σε συνεργασία με 200μελές επιτελείο του ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών, και διαπίστωσαν σε όλα ελλείμματα στην καταγραφή στοιχείων, σε γνώσεις για την επεξεργασία τους, σε οργάνωση για την πρακτική τους αξιολόγηση, αλλά και στην απαραίτητη συνεργασία (τμημάτων και υπουργείων) μεταξύ τους.

«Ο κεντρικός κυβερνητικός μηχανισμός δεν έχει μέχρι τώρα ούτε τις δομές, ούτε τις ικανότητες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις», δήλωσε η Καρολάιν Βάρλεϊ, διευθύντρια του τμήματος αξιολόγησης των κυβερνήσεων στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, και συμπλήρωσε ότι πρόκειται για μια σκληρή διαπίστωση που για πρώτη φορά καταδεικνύει τι δεν λειτουργεί στη διοίκηση και τι είναι αυτό που εμποδίζει την Ελλάδα να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις».

«Μόνον δύο φορές το χρόνο για μερικές ώρες ελέγχονται από την κυβέρνηση τα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων. ‘Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την εξουσία, αλλά ούτε τις κατάλληλες μεθόδους για να αναγκάσει τα νευραλγικά υπουργεία να ακολουθήσουν ενιαία πολιτική’, λένε οι ειδικοί του ΟΟΣΑ. Οι Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι έχουν ελάχιστη επαφή με τους συναδέλφους τους σε άλλα υπουργεία ή ακόμη και με εκείνους του ίδιου υπουργείου. Σε όλα τα υπουργεία υπάρχει έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων και συστημάτων αρχειοθέτησης».

«Η εξουσία των υπουργείων είναι κατακερματισμένη όχι μόνον επειδή και τα 14 είναι διασπαρμένα σε εκατοντάδες κτήρια στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και γιατί απουσιάζει σχεδόν παντελώς οποιαδήποτε επαφή. (…) Έτσι ερμηνεύεται ίσως το γιατί τα 4/5 των κτηρίων, όπου στεγάζονται τα υπουργεία, δεν διαθέτουν αίθουσα συνεδριάσεων».

«Οι ειδικοί επιστήμονες του ΟΟΣΑ διαπίστωσαν ότι τα τελευταία 15 χρόνια εκδόθηκαν σχεδόν 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα αλλαγής αρμοδιοτήτων. Ένας υπουργός με μεγάλη εμπειρία σε διαφορετικά υπουργεία δήλωσε μάλιστα ότι χρειαζόταν κάθε φορά πάνω από ένα χρόνο για να βρει άκρη στα νέα του καθήκοντα.

Καθόλου απίθανο, εφ’ όσον κάθε υπουργείο διαθέτει κατά μέσον όρο 439 διαφορετικά τμήματα. Πρόκειται για συνέπεια της πελατειακής πολιτικής. Δηλαδή τόσο οι σοσιαλιστές, όσο και οι συντηρητικοί αντάμειβαν με υψηλά πόστα τους οπαδούς τους και γι’ αυτό δημιουργούσαν νέα τμήματα, νέα ινστιτούτα ή και νέες σχολές.

«Συνολικά η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν διαθέτει τα πρακτικά εργαλεία, την κουλτούρα και την ικανότητα να σχεδιάσει, να εκτελέσει και να ελέγξει την εφαρμογή μιας παραγωγικής πολιτικής, υποστηρίζει η κ. Βάρλεϊ.


ΠΗΓΗ; ΤΑ ΝΕΑ 08/12/2011

Πιο διεφθαρμένη η Ελλάδα το 2011

Της ΕΥΑΣ ΚΟΝΤΟΜΗΝΑ

H αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου να διαχειριστεί ακόμα και καθημερινά, ζωτικής ωστόσο σημασίας, προβλήματα, οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών στην ανέχεια και στη διαφθορά, η οποία παρόλα τα μέτρα που δήθεν πάρθηκαν για την καταπολέμησή της, αυξήθηκε ακόμα περισσότερο σε σχέση με πέρυσι, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα τη χώρα με τη μεγαλύτερη διαφθορά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη!

Τα αίτια που οδήγησαν στην αύξηση αυτή εντοπίζονται στις… ανοιχτές πληγές του δημοσίου τομέα, που έχουν να κάνουν με την κατάχρηση δημοσίων πόρων, τη δωροδοκία, ακόμα και την κρυφή λήψη αποφάσεων.

Τα παραπάνω προκύπτουν από την ετήσια έρευνα που διεξάγει ο φορέας «Διεθνής Διαφάνεια» σε 183 χώρες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011 για τη διαφθορά η Ελλάδα κατατάσσεται στην 80ή θέση της παγκόσμιας κατάταξης με βαθμολογία μόλις 3,4 (0=απόλυτη διαφθορά, 10=καθόλου διαφθορά), υποχωρώντας δύο θέσεις σε σχέση με πέρυσι. 

Έτσι η χώρα μας μοιράζεται την 80ή θέση με την Κολομβία, το Μαρόκο, το Ελ Σαλβαδόρ, την Ταϊλάνδη και το Περού, ενώ μικρότερη διαφθορά, άρα υψηλότερη θέση, έχει η Γκάνα, η Τυνησία, η Ναμίμπια, η Ρουάντα, το Πουέρτο Ρίκο και η Μποτσουάνα!

Μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην τελευταία θέση βρίσκεται η Βουλγαρία με 3,3, μια θέση υψηλότερα είναι η Ελλάδα, ενώ και η Ιταλία συγκεντρώνει αρνητική βαθμολογία (3,9) καταλαμβάνοντας την 69η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

Η Νέα Ζηλανδία, η Δανία, η Φινλανδία, η Σουηδία και η Σιγκαπούρη φαίνεται πως δεν γνωρίζουν τι θα πει διαφθορά, καθώς συγκεντρώνουν πάνω από 9 βαθμούς, κατακτώντας έτσι την πρώτη θέση. Στον αντίποδα η Σομαλία και η Βόρεια Κορέα βρίσκονται στην τελευταία θέση με 1,0. 

Σύμφωνα με τη «Διεθνή Διαφάνεια Ελλάδος» τις χαμηλότερες βαθμολογίες τείνουν να συγκεντρώνουν οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση και οι οποίες αδυνατούν να καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή. «Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης που βιώνει η χώρα, σημεία βελτίωσης στην αντίληψη για τη διαφθορά είναι ανύπαρκτα. Οι αξιέπαινες πρωτοβουλίες (Διαύγεια, νόμος για αμυντικούς εξοπλισμούς κ.ά.) και οι αποκαλύψεις (όπως η περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου) δεν αρκούν και δεν πείθουν ούτε τους πολίτες, ούτε τους επενδυτές. Κατά τη λαϊκή ρήση «μάλλον στραβά αρμενίζουμε» δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΔ-Ε κ. Κώστας Μπακούρης. Λύση για να εξέλθει η χώρα από τη δύσκολη αυτή συγκυρία είναι σύμφωνα με τον κ. Μπακούρη η διαφάνεια σε κάθε διαδικασία/συναλλαγή, ενώ κρίνεται απαραίτητη και η πολιτική βούληση. Προανήγγειλε μάλιστα ότι στις αρχές του 2012 θα καταθέσουν, ως φορέας, ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προτάσεων που θα αφορούν τους βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας, όπως η δικαιοσύνη, η νομοθετική εξουσία, και ως στόχο θα έχουν την καταπολέμηση της διαφθοράς. «Οι προτάσεις μας αποτελούν μια εναλλακτική φαρέτρα για την έξοδο από την κρίση. Απομένει στην πολιτική ηγεσία και στους πολίτες να σταματήσουν να ανέχονται και να τη χρησιμοποιήσουν» τόνισε ο κ. Μπακούρης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 2/3 των χωρών στην παγκόσμια κατάταξη σημείωσαν βαθμολογία κάτω από τη βάση, στοιχείο που δείχνει ότι η διαφθορά μαστίζει όλο τον Κόσμο…

ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ 02-12-2011