Πέθανε ο δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, αιρετικές και αμφιλεγόμενες φωνές της σύγχρονης δημοσιογραφίας και διανόησης σίγησε. Ο Κρίστοφερ Χίτσενς έχασε τη μάχη με τον καρκίνο του οισοφάγου την Πέμπτη 15-12-2011 και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών. 

Απόφοιτος της Οξφόρδης, εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα στη δεκαετία του 1960. Ξεκίνησε, εξάλλου, την καριέρα του γράφοντας για το περιοδικό "International Socialism". Στη συνέχεια εργάστηκε για το εκπαιδευτικό ένθετο των Times.

Μία προσωπική τραγωδία αποδείχτηκε η μεγάλη του ευκαιρία. Το Νοέμβριο του 1973 η μητέρα του αυτοκτόνησε στην Αθήνα. Ταξίδεψε στην Ελλάδα για να παραλάβει τη σορό της και έγραψε άρθρο για τη χούντα των συνταγματαρχών, το οποίο φιλοξένησε το περιοδικό New Statesman. Από τις σελίδες του απέκτησε τα επόμενα χρόνια τη φήμη δημοσιογράφου που δεν φοβόταν να τα βάλει με τους ισχυρούς, είτε αυτοί ήταν ο Χένρι Κίσιντζερ είτε το Βατικανό.

Δηλωμένος άθεος, υποστήριζε ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες αποτελούν έναν "άξονα του κακού", καθώς πίστευε ότι οι οργανωμένες θρησκείες οδηγούν στη μισαλλοδοξία και από εκεί στον ρατσισμό και στη βία. Ήταν μία πεποίθηση που διατήρησε από τα παιδικά του χρόνια μέχρι τον θάνατό του.

Το 1981 μετοίκησε στις ΗΠΑ και συνέχισε να ασκεί κριτική στο συντηρητικό κατεστημένο, από τις σελίδες του περιοδικού "The Nation". Ωστόσο, οι απειλές θανάτου των μουλάδων του Ιράν κατά του συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί αποτέλεσαν αφορμή για να αποστασιοποιηθεί από την Αριστερά, καθώς έκρινε ότι προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Εξακολούθησε, ωστόσο, να δηλώνει τον θαυμασμό του για τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Τρότσκι.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, στο όνομα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, τον οδήγησαν στην αγκάλη των Νεοσυντηρητικών. Το φλερτ είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια νωρίτερα, εξαιτίας της πεποίθησης του Χίτσενς ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν υποχρέωση να επεμβαίνουν στρατιωτικά κατά απολυταρχικών καθεστώτων.

Το αποτέλεσμα ήταν να στηρίξει την εισβολή στο Ιράκ, μια απόφαση που προκάλεσε σάλο. Τα επόμενα χρόνια επέκρινε τις κυβερνήσεις Μπους και Μπλερ γιατί τα εγκλήματα πολέμου, τα βασανιστήρια και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας.

Οι θέσεις του στο πέρασμα του χρόνου φαίνονται αντιθετικές. Στην πραγματικότητα πήγαζαν από την απέχθειά του για οτιδήποτε επιχειρεί να περιορίσει την ανθρώπινη ελευθερία.


ΠΗΓΗ: enet.gr