10 Σεπ 2008

ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

"Tο σημερινό σχολείο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας δοκιμαστικός σωλήνας όπου οι μαθητές οδηγούνται να μαθαίνουν σκόρπιες και ασύνδετες πληροφορίες με ανορθόδοξους αναγκαστικά τρόπους, ώστε να μπουν στην παραγωγή περιστασιακά και εφήμερα, χωρίς να μπορούν να καταχτήσουν τη γενική μόρφωση και παιδεία, εφόδια εν δυνάμει ανατρεπτικού και απελευθερωτικού χαρακτήρα.
Το σχολείο σήμερα έχει σταματήσει να είναι σχολείο των κύριων φορέων του, δηλ. εκπαιδευτικών-μαθητών, το οποίο θα υπόκειται στο δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας. Έτσι οι μαθητές αντί να αγαπούν το σχολείο, το απεχθάνονται και ως εκπαιδευτικοί, πέρα από τις ευθύνες του συστήματος, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Έτσι, αντί να σηκώνουμε γενικώς τις σημαίες της αντίστασης χωρίς πολλές φορές περιεχόμενο θα ήταν καλύτερα για το σχολείο, την κοινωνία αλλά και εμάς τους ίδιους, να ασχοληθούμε περισσότερο μ’ αυτό. Το σχολείο πρέπει να αποκατασταθεί ως ενότητα δασκάλων-μαθητών-κοινωνίας, κάτω από το άγρυπνο μάτι της ίδιας της κοινωνίας, ώστε η λειτουργία του να είναι τέτοια, που το σύνολο των μαθητών όταν το τελειώνουν να είναι ικανοί όχι μόνο για τα ΑΕΙ, αλλά και να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις της ζωής με διεκδικητική - αγωνιστική στάση και φρόνημα γι’ αυτήν.
Το πρόβλημα του εκπαιδευτικού κινήματος σήμερα είναι ότι το ίδιο δεν μιλά για το ΣΧΟΛΕΙΟ. Δεν μιλά για το πρόγραμμα και τη μορφή ενός αυριανού μορφωτικού σχολείου που θα αντικαταστήσει το σημερινό με τα χαρακτηριστικά της ενότητας που αναφέρθηκε παραπάνω. Τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, ακόμη και της αριστεράς (εντός και εκτός των τειχών) περιστασιακά (κύρια πριν από κινητοποιήσεις), αποσπασματικά και επιφανειακά ασχολούνται με το μείζον αυτό ζήτημα.
Μόνο αν αγωνιστούμε για την αποκατάσταση αυτής της διαρρηγμένης ενότητας μαθητών-εκπαιδευτικών-κοινωνίας και διεκδικήσουμε το σχολείο της μόρφωσης για όλα τα παιδιά του λαού, τότε θα αντλούμε το δικαίωμα από την κοινωνία να διεκδικούμε αιτήματα που αφορούν το μισθό μας, την ασφάλιση, τη σύνταξη, τις εργασιακές σχέσεις, την παιδαγωγική ελευθερία στο σχολείο, κ.ά. Αν δεν το έχουμε αυτό ως προμετωπίδα των αιτημάτων μας τότε η κοινωνία θα αξιολογεί το σχολείο ως κοινωνικά άχρηστο και τους εκπαιδευτικούς ως προνομιούχους, αργόσχολους και αργόμισθους. Έτσι οι όποιες διεκδικήσεις, οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες μας θα αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, καχυποψία και εχθρότητα από την κοινωνία, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι πλήττονται από την ακρίβεια, την ανεργία, την ανασφάλιστη και χαμηλόμισθη εργασία.
Θεωρούμε λοιπόν αδιανόητο τη συνέχιση όχι μόνο της ίδιας στρατηγικής και τακτικής στην προετοιμασία, εξαγγελία και διάρκεια της όποιας αγωνιστικής και απεργιακής μελλοντικής κινητοποίησης, αλλά και στη διατύπωση και διαβάθμιση των αιτημάτων μας. Αυτά τα αιτήματα σχολείου δεν μπορούν να μην είναι σε άρρηκτη σχέση με το μορφωτικό σχολείο ως ενότητα που αναφέρθηκε και που η κοινωνία αναζητά. Πολύτιμη πείρα μπορούν να αντλήσουν οι εκπαιδευτικοί από τη μεγάλη απεργία των δασκάλων, σε σχέση με την ενεργή συμπαράσταση μεγάλου μέρους των γονέων και της κοινωνίας, οι οποίοι διέβλεπαν στην κινητοποίηση των δασκάλων, πέραν των άλλων, και την αλλαγή του προσανατολισμού του σχολείου."

Πασσάς Βαγγέλης, μέλος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Α/θμιας Εκπ/σης Πάτρας και αντιπρόσωπος στη Γ.Σ. της ΔΟΕ
Παπαπαναγιώτου Παναγιώτης, μέλος της Εκπαιδευτικής Παρέμβασης Β/θμιας Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας
Απόσπασμα από το άρθρο τους στο alfavita.gr με τίτλο:"
ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

7 Σεπ 2008

Αντιδράσεις στη Γαλλία για το τετραήμερο

Τις αντιδράσεις συνδικαλιστών προκαλεί η απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να μειώσει τις εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας σε νηπιαγωγεία και δημοτικά. Ετσι, τα γαλλικά σχολεία θα λειτουργούν 24 ώρες την εβδομάδα (από 26 μέχρι σήμερα) και πια δεν θα γίνονται μαθήματα τα Σάββατα. Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διαμορφώνεται σε έξι σχολικές ώρες κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή.
Στόχος της κυβέρνησης είναι η απελευθέρωση δύο επιπλέον ωρών διδασκαλίας την εβδομάδα, που θα αξιοποιηθούν για μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας.
Τις διαφωνίες τους εξέφρασαν, όμως, ειδικοί που εκτιμούν ότι η κατάργηση των μαθημάτων το Σάββατο, χωρίς αντίστοιχη μείωση του χρόνου διακοπών, οδηγεί τους Γάλλους μαθητές στην ημιμάθεια. Το αποτέλεσμα σύμφωνα με αυτούς είναι ότι οι ημέρες διδασκαλίας δεν θα ξεπερνούν τις 140 τον χρόνο, ενώ στην Ιαπωνία ο αριθμός τους είναι 210, στην Ιταλία 200 και στις χώρες της Σκανδιναβίας 190.
Ο πρώην επιθεωρητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, Ζορζ Φωτεινός, συγγραφέας του βιβλίου «Οργανώνοντας το σχολικό χρόνο», υποστηρίζει ότι η σχολική εβδομάδα των τεσσάρων ημερών θα έχει αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνον στη μάθηση, αλλά και στην ίδια τη ζωή των μικρών μαθητών. Τα βράδια της Τρίτης και της Παρασκευής, οι μαθητές θα ξενυχτούν περισσότερο. Ο βιολόγος Ιμπέρ Μοντανιέ, πρώην διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Inserm (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Ερευνας), υπογραμμίζει στο περιοδικό Express ότι είναι «ψυχολογικά και σωματικά αδύνατο τα παιδιά να έχουν την απαιτούμενη ικανότητα συγκέντρωσης για έξι συνεχόμενες ώρες».

ΠΗΓΗ " ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 7/9/2008

1 Σεπ 2008

Αντιδρούν οι Δήμαρχοι στον Καποδίστρια2

Άρχισαν τις διαμαρτυρίες και τα σχετικά υπομνήματα οι δήμαρχοι που βλέπουν ότι θα χάσουν τη μαύρη Μερσέντες και τα προνόμια εξαιτίας της συνένωσης των δήμων που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών. Και εγώ το ίδιο θα έκανα. Αν είχα μάθει να είμαι βασιλιάς στο χωριό μου και ξαφνικά γινόμουνα δούλος, θα φώναζα κάθε πρωί από το μπαλκόνι. Σας πληροφορώ ότι ο «Καποδίστριας 2» βρίσκεται σε πολύ σωστή βάση βάζοντας τέλος στην άνευ προηγουμένου πολυθεσικότητα και τη διασπάθιση σε μισθούς και προνόμια. Αυτά δεν συμβαίνουν σε κανένα κράτος του κόσμου. Με την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου περισσότερα από 20.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα παίρνουν μισθό από ταμεία δήμων, έχοντας διάφορες ιδιότητες. Απίστευτο. Όσον αφορά την Αττική, οι πρώτοι σχεδιασμοί του υπουργείου δεν συμπεριλαμβάνουν τη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών, όπου οι δήμοι θα συνεχίσουν να υφίστανται ως έχουν, αλλά την Περιφέρεια Αττικής, εκεί θα γίνουν οι συνενώσεις. Το σίγουρο είναι ότι οι νέες εκλογές, το 2010, θα γίνουν με τους νέους διοικητικούς σχηματισμούς.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 31/08/2008

Όχι άλλα ψεύτικα δάκρυα!

Ξανά πάλι κλάματα και ψεύτικα δάκρυα για τους υποψήφιους που έγραψαν κάτω από τη βάση του 10 και τι θα γίνει τώρα που οι... καφετέριες θα μείνουν χωρίς δουλειά και θα... πεινάσει η επαρχία... Και γιατί δεν τους βάζουν όλους για να μη μείνουν τόσα κενά στις σχολές...
Καμία αντίρρηση. Αλλά τότε τι τα θέλουμε τα σχολεία, τι τους θέλουμε τους καθηγητές, τι τις θέλουμε τις εξετάσεις και τις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, αλλά και τις προαγωγικές από τάξη σε τάξη και τις απολυτήριες; Προς τι οι τεράστιες δαπάνες; Αφού δεν θα ενδιαφέρει τι γνώσεις έχει ο καθένας. Και προς τι όλη αυτή η ταλαιπωρία; Να περνούν από το ταχυδρομείο, να παίρνουν όλα τα παιδιά το απολυτήριο από το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Και όσοι ξέρουν... αγγλικά, και ας μιλούν... κορακίστικα.
Όχι, δεν είναι καθόλου αστείο... Αστείοι είναι εκείνοι που κάνουν τους αγανακτισμένους και οι αρχηγοί που δεν θέλουν να υπάρχει βάση, το όριο, κάτω από το οποίο δεν μπορείς να μπεις σε μια σχολή... Αλήθεια, όλοι αυτοί οι κύριοι θα έπαιρναν στη δουλειά τους ένα παιδί που δεν θα κάλυπτε τις απαιτήσεις τους; Ο κ. Αλαβάνος ή ο κ. Τσίπρας θα επέλεγαν για υποψήφιο βουλευτή ή για εκπρόσωπο Τύπου ένα άτομο χωρίς καμία παιδεία, που δεν θα ήξερε να γράψει ή να αρθρώσει σωστό λόγο;

Στις εξετάσεις στο ΑΣΕΠ περνούν όλοι; Γιατί να υπάρχει βάση; Ή στο πανεπιστήμιο οι φοιτητές όταν γράψουν κάτω από το 5 προάγονται στο επόμενο έτος ή παίρνουν πτυχίο;
Κανένας απ' όλους αυτούς δεν βάζει θέμα ευθυνών για τους καθηγητές αυτών των παιδιών που γράφουν κάτω από το 10. Είναι ανεύθυνοι για τη μάθηση που προσφέρουν; Δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό; Όσα παιδιά πάνε στο φροντιστήριο γράφουν καλύτερα απ' τ' άλλα, που περιορίζονται στα όσα μαθαίνουν στο σχολείο. Συνάδελφοι των καθηγητών δεν διδάσκουν κι εκεί; Πώς παρέχουν καλύτερη γνώση; Μήπως γιατί αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους θα τους διώξει ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου και εκεί δεν είναι Δημόσιο, όπου υπάρχει ασυδοσία; Είναι ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις από τους ίδιους τους καθηγητές και πρωτίστως από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.
Μην ισοπεδώνουμε τα πάντα. Γιατί αυτό που... πετυχαίνουμε είναι να οδηγούμε την Ελλάδα σκαλί σκαλί παρακάτω. Και στον ανταγωνισμό θα 'μαστε οι έσχατοι.
Ας αφήσουν τα δάκρυα και ας κοιτάξουν όλοι πώς τα παιδιά μας θα μαθαίνουν γράμματα όπως παλιά, που υπήρχαν δάσκαλοι με προσφορά. Και αν δεν τα καταφέρουν, είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν αλλού. Κανένας δεν χάνεται.
Η παιδεία είναι για να μορφώνονται τα παιδιά μας κι όχι για να έχουν δουλειά οι καφετέριες. Και να δίνεται η ψευδαίσθηση ότι όλα τα παιδιά είναι ικανά για όλα. Γιατί τα σκούρα θα τα βρουν μπροστά τους. Η κάθε οικογένεια, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, θέλει τα παιδιά μας να μπορούν ν' ανταγωνιστούν τους πάντες και να είναι συνεχιστές του πολιτισμού μας και της Ιστορίας μας. Και με λαϊκίστικες κραυγές και πτυχία χωρίς αντίκρισμα τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει, αλλά θα βουλιάζουμε όλο και περισσότερο. Και σ' αυτό θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.


Άρθρο του Μάκη Κουρή στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 31/08/2008

 

Free Visitor Counters
Vitamin Shoppe Coupon Codes