Ξανά πάλι κλάματα και ψεύτικα δάκρυα για τους υποψήφιους που έγραψαν κάτω από τη βάση του 10 και τι θα γίνει τώρα που οι... καφετέριες θα μείνουν χωρίς δουλειά και θα... πεινάσει η επαρχία... Και γιατί δεν τους βάζουν όλους για να μη μείνουν τόσα κενά στις σχολές...
Καμία αντίρρηση. Αλλά τότε τι τα θέλουμε τα σχολεία, τι τους θέλουμε τους καθηγητές, τι τις θέλουμε τις εξετάσεις και τις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, αλλά και τις προαγωγικές από τάξη σε τάξη και τις απολυτήριες; Προς τι οι τεράστιες δαπάνες; Αφού δεν θα ενδιαφέρει τι γνώσεις έχει ο καθένας. Και προς τι όλη αυτή η ταλαιπωρία; Να περνούν από το ταχυδρομείο, να παίρνουν όλα τα παιδιά το απολυτήριο από το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Και όσοι ξέρουν... αγγλικά, και ας μιλούν... κορακίστικα.
Όχι, δεν είναι καθόλου αστείο... Αστείοι είναι εκείνοι που κάνουν τους αγανακτισμένους και οι αρχηγοί που δεν θέλουν να υπάρχει βάση, το όριο, κάτω από το οποίο δεν μπορείς να μπεις σε μια σχολή... Αλήθεια, όλοι αυτοί οι κύριοι θα έπαιρναν στη δουλειά τους ένα παιδί που δεν θα κάλυπτε τις απαιτήσεις τους; Ο κ. Αλαβάνος ή ο κ. Τσίπρας θα επέλεγαν για υποψήφιο βουλευτή ή για εκπρόσωπο Τύπου ένα άτομο χωρίς καμία παιδεία, που δεν θα ήξερε να γράψει ή να αρθρώσει σωστό λόγο;
Στις εξετάσεις στο ΑΣΕΠ περνούν όλοι; Γιατί να υπάρχει βάση; Ή στο πανεπιστήμιο οι φοιτητές όταν γράψουν κάτω από το 5 προάγονται στο επόμενο έτος ή παίρνουν πτυχίο;
Κανένας απ' όλους αυτούς δεν βάζει θέμα ευθυνών για τους καθηγητές αυτών των παιδιών που γράφουν κάτω από το 10. Είναι ανεύθυνοι για τη μάθηση που προσφέρουν; Δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό; Όσα παιδιά πάνε στο φροντιστήριο γράφουν καλύτερα απ' τ' άλλα, που περιορίζονται στα όσα μαθαίνουν στο σχολείο. Συνάδελφοι των καθηγητών δεν διδάσκουν κι εκεί; Πώς παρέχουν καλύτερη γνώση; Μήπως γιατί αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους θα τους διώξει ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου και εκεί δεν είναι Δημόσιο, όπου υπάρχει ασυδοσία; Είναι ερωτήματα στα οποία θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις από τους ίδιους τους καθηγητές και πρωτίστως από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.
Μην ισοπεδώνουμε τα πάντα. Γιατί αυτό που... πετυχαίνουμε είναι να οδηγούμε την Ελλάδα σκαλί σκαλί παρακάτω. Και στον ανταγωνισμό θα 'μαστε οι έσχατοι.
Ας αφήσουν τα δάκρυα και ας κοιτάξουν όλοι πώς τα παιδιά μας θα μαθαίνουν γράμματα όπως παλιά, που υπήρχαν δάσκαλοι με προσφορά. Και αν δεν τα καταφέρουν, είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν αλλού. Κανένας δεν χάνεται.
Η παιδεία είναι για να μορφώνονται τα παιδιά μας κι όχι για να έχουν δουλειά οι καφετέριες. Και να δίνεται η ψευδαίσθηση ότι όλα τα παιδιά είναι ικανά για όλα. Γιατί τα σκούρα θα τα βρουν μπροστά τους. Η κάθε οικογένεια, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, θέλει τα παιδιά μας να μπορούν ν' ανταγωνιστούν τους πάντες και να είναι συνεχιστές του πολιτισμού μας και της Ιστορίας μας. Και με λαϊκίστικες κραυγές και πτυχία χωρίς αντίκρισμα τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει, αλλά θα βουλιάζουμε όλο και περισσότερο. Και σ' αυτό θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Άρθρο του Μάκη Κουρή στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 31/08/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου