Ο ένας στους πέντε μαθητές γυμνασίου, το 11% των παιδιών σχολικής ηλικίας που ζουν στις ΗΠΑ, έχει διαγνωστεί ως πάσχων από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Σε αυτό το εντυπωσιακό συμπέρασμα καταλήγει η ανάλυση των πιο πρόσφατων στοιχείων που συγκέντρωσαν τα ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου Λοιμώξεων και Πρόληψης. Η τεράστια αύξηση των πασχόντων, συγκριτικά με την περασμένη δεκαετία, προκαλεί ανησυχία καθώς υποδεικνύει ότι οι διαγνώσεις και η συνταγογράφηση φαρμακευτικών σκευασμάτων για τη θεραπεία του συνδρόμου είναι αλόγιστες κι εν δυνάμει επικίνδυνες.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, 6,4 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 4 έως 17 ετών πάσχουν από το συγκεκριμένο σύνδρομο. Αυτό σημαίνει ότι οι διαγνώσεις αυξήθηκαν κατά 16% από το 2007 και κατά 53% συγκριτικά με την περασμένη δεκαετία. Τα δύο τρίτα των παιδιών λαμβάνουν διεγερτικά φάρμακα (Ritalin, Adderall και άλλα) που πραγματικά βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών. Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση, άγχος και σπανιότερα ψύχωση. Mελλοντικά, μάλιστα, θα χορηγούνται περισσότερα, καθώς η Αμερικανική Εταιρεία Ψυχιατρικής θα διευρύνει τα διαγνωστικά κριτήρια διευκολύνοντας τη χορήγησή τους. Αν και κάποιοι γιατροί και οργανώσεις ασθενών πιστεύουν ότι η αύξηση των διαγνώσεων απλώς σημαίνει ότι το σύνδρομο αναγνωρίζεται ευκολότερα, άλλοι πιστεύουν ότι εκατομμύρια παιδιά παίρνουν φάρμακα απλά και μόνο επειδή είναι άτακτα ή για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο σχολείο, χωρίς ουσιαστικό ιατρικό λόγο. Σε πολλές περιπτώσεις οι έφηβοι μοιράζουν ή εμπορεύονται τα φάρμακα που τους «έχει γράψει ο γιατρός». Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν με τηλεφωνικές συνεντεύξεις 76.000 γονέων σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια από τον Φεβρουάριο του 2011 έως τον Ιούνιο του 2012. Ο αμερικανικός υγειονομικός φορέας παρείχε τα δεδομένα στους New York Times που έκαναν τη δική τους ανάλυση.
Σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία, το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας ταλαιπωρεί το 3% έως 7% των παιδιών σχολικής ηλικίας. Καθώς δεν υπήρχε διαγνωστική εξέταση, η διάγνωση γίνεται έπειτα από συζήτηση με ασθενείς, γονείς και δασκάλους και τον αποκλεισμό κάθε άλλου πιθανού αιτίου. Συχνά, όμως, ο γιατρός δέχεται πιέσεις από τους γονείς που αγωνιούν να μάθουν γιατί το παιδί τους συμπεριφέρεται έτσι.
Η κατακόρυφη αύξηση των διαγνώσεων αποδίδεται στην «ιατροποίηση» συνηθισμένων συμπεριφορών όταν γιατροί αποδίδουν μια απλή αφηρημάδα στο σύνδρομο, αλλά και στις διαφημίσεις των φαρμακοβιομηχανιών που «πείθουν τους γονείς» ότι τα φάρμακα θα βελτιώσουν τη ζωή του παιδιού τους. Οι πωλήσεις των συγκεκριμένων φαρμάκων αυξήθηκαν από 4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2007 σε 9 δισ. το 2012, σύμφωνα με την IMS Health.
The New York Times
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2-4-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου