Η ευρεία πεπατημένη

Tης Τασούλας Καραϊσκάκη  

«Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 6,5 δισ. ευρώ, δηλαδή το 47,9% του συνόλου των εισπραχθέντων φόρων το 2009, 6,9 δισ. ευρώ (52,6%) το 2010, 7,1 δισ. ευρώ (55,5%) το 2011, ενώ οι επιχειρήσεις κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 4,7 δισ. ευρώ, δηλαδή το 35,1% των εισπραχθέντων φόρων το 2009, 4,1 δισ. ευρώ (30,7%) το 2010, 3,6 δισ. ευρώ (28,7%) το 2011», σημειώνει το περιοδικό «Ενημέρωση» του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, στο τεύχος 200, στις κρίσεις και τις προτάσεις του για τα νέα φορολογικά μέτρα. Πασιφανής η ανισοκατανομή του εισοδήματος διαμέσου του φορολογικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή, που «αφαιρεί» 13 δισ. ευρώ ετησίως από τα δημόσια ταμεία... Η απόκρυψη εισοδημάτων –ιδιαίτερα μεγάλη στα υψηλά εισοδήματα– γίνεται συχνά με νομική κάλυψη, από τα παράθυρα που αφήνει η δαιδαλώδης φορολογική νομοθεσία. Ομως και αυτοί οι διάτρητοι νόμοι συνήθως δεν εφαρμόζονται, οι εισπράξεις διέπονται από το διαβόητο 4-4-2, που αποκάλυψε ο καθηγητής Διομήδης Σπινέλλης και δέχτηκε την μήνι των εφοριακών (40% είναι η έκπτωση που παρέχει το Δημόσιο, 40% πηγαίνει στην τσέπη του ελεγκτή και 20% φτάνει στα δημόσια ταμεία· στην τσέπη του εφοριακού μπαίνει και ποσοστό από τις μεγάλες επιστροφές φόρου που πραγματοποιεί το Δημόσιο). Οι έλεγχοι είναι ανεπαρκέστατοι, μικρή η αξιοποίηση της τεχνολογίας.

«Αν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή, θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις», προειδοποιούν οι δανειστές μας. Η ευρεία πεπατημένη – προς την εκπτώχευση. Μισθοί και συντάξεις, όπως αναφέρει το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, συρρικνώθηκαν «το 2011-2013 κατά 30% πλέον της μείωσης του 20% το 2010. Το επίπεδο φτώχειας από 28,1% του πληθυσμού το 2008 αυξήθηκε σε 31% (3.400.000 άτομα) το 2011, για να φτάσει τα 3.900.000 άτομα το 2012». Δηλαδή, μια συγκεκριμένη τάξη πληρώνει όλο και μεγαλύτερο μέρος για τα «σπασμένα», μια διευρυνόμενη κατηγορία πολιτών αδυνατεί να πληρώσει γιατί φυτοζωεί και οι λοιποί, με πιο άνετη ζωή, συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν γιατί αυτό έκαναν πάντα.

Ο,τι κι αν εφαρμοστεί, νέα κριτήρια διαβίωσης, άλλοι τρόποι εξωλογιστικού προσδιορισμού των εισοδημάτων, δεν θα φέρει αποτέλεσμα εάν κάτι άλλο δεν αλλάξει. Η ασθενέστατη πολιτική βούληση και ο βαθιά διεφθαρμένος φοροελεγκτικός και φοροεισπρακτικός μηχανισμός που πλουτίζει από τη ζήτηση για φοροδιαφυγή, την οποία δημιουργεί η γερά ριζωμένη πεποίθηση του Ελληνα πως είναι θεμιτό να «κλέψει» ένα κράτος που «κλέβει». Ας συγκροτηθούν Εθνικά Συμβούλια κατά της Φοροδιαφυγής, Κεντρικές Επιτροπές Συντονισμού της Μεταρρύθμισης, Υπηρεσίες Δημοσίων Εσόδων, ειδικά υπουργεία για την είσπραξη φόρων, δεν θα σωφρονιστεί. Για να γίνει μια νέα αρχή θα πρέπει ο φορολογούμενος να αντιληφθεί πως ο κρατικός μηχανισμός δεν «λαδώνεται», δεν υποχωρεί, δεν είναι μήτρα αντιφάσεων, αδικίας και ανισοτήτων, πως οι πολιτικοί δεν είναι δέσμιοι του διεφθαρμένου συστήματος· εν ολίγοις, ότι δεν τους πιάνει και δεν τον πιάνουν κορόιδο. Τι έχει προς αυτήν την κατεύθυνση το κράτος να επιδείξει; Πέρα από λόγια...
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-02-2013