Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Νίκος Παπάζογλου. Ήταν 63 ετών.

Γεννήθηκε το Μάρτιο του 1948 στη Θεσσαλονίκη. Έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στη δεκαετία του '60. Τότε έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 έζησε στη Γερμανία προσπαθώντας να κάνει διεθνή καριέρα. Το 1976 επιστρέφει στην Ελλάδα και γνωρίζεται με τον Διονύση Σαββόπουλο και το Μανώλη Ρασούλη, με αφορμή την παράσταση "Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια".

Οι τρεις τους, μαζί και με το Νίκο Ξυδάκη, υπογράφουν το δίσκο "Η Εκδίκηση της Γυφτιάς". Τις επόμενες τρεις δεκαετίες γέννησε δίσκους και τραγούδια που αγαπήθηκαν. Ανάμεσά τους ο "Αύγουστος", "Τρελή κι αδέσποτη", "Κανείς εδώ δεν τραγουδά", "Αχ Ελλάδα".

Ο Νίκος Παπάζογλου άνοιξε το δρόμο για μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Σωκράτης Μάλαμας.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, στις 4 το απόγευμα, από τον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα της γενέτειράς του Τούμπας.

Δεν πατούν πόδι στο σχολείο

Πριν την ώρα της ολοκλήρωσαν οι περισσότεροι μαθητές της Γ’ τάξης των Λυκείων του Βόλου τη σχολική χρονιά, καθώς εδώ και δύο εβδομάδες με το πρόσχημα των πανελλαδικών εξετάσεων οι σχολικές αίθουσες είναι άδειες από μαθητές. Μόλις ένα 10% έως 20% των μαθητών παρακολουθεί ακόμη τα μαθήματα κι αυτό επειδή έχει ξεπεράσει το όριο των 164 απουσιών που προβλέπεται.
Η εικόνα που παρουσίαζε χθες το 1ο Λύκειο Βόλου ήταν απογοητευτική. Από τους 84 μαθητές της Γ’ Λυκείου στις αίθουσες ήταν μόλις οι 20, ενώ την Παρασκευή μόνο δώδεκα μαθητές παρακολούθησαν τα μαθήματα.
Ο Διευθυντής του σχολείου σημείωσε πως οι μαθητές έχουν εξαφανιστεί στην κυριολεξία και η κατάσταση αυτή θα διογκωθεί τις επόμενες ημέρες. Ο κ. Γιώργος Αγγελάκης ανέφερε χαρακτηριστικά πως «κάτι πρέπει να γίνει με αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί να συνεχιστεί».
Η ίδια εικόνα επικρατούσε χθες και στο 2ο Λύκειο Βόλου. Εκεί από τους 75 μαθητές της Γ’ Λυκείου παρακολούθησαν μαθήματα οι 28. «Κρατάμε μία παγκόσμια πρωτοτυπία, αυτή των αδικαιολογήτων απουσιών. Τι σημαίνει αδικαιολόγητη απουσία;», σχολίασε χαρακτηριστικά ο κ. Καραζήσης, Διευθυντής του σχολείου, ο οποίος ανέφερε πως μόνο στο δικό του σχολείο έχουν κατατεθεί 350 ιατρικές γνωματεύσεις για να δικαιολογήσουν οι μαθητές τις απουσίες!!!
Η υπ’ αριθμόν ένα δικαιολογία είναι η γαστρεντερίτιδα κι ακολουθούν τα εμπύρετα περιστατικά και η γρίπη.
Στις αίθουσες του 4ου Λυκείου Βόλου βρέθηκαν χθες 21 μαθητές από τους 78 που φοιτούν συνολικά στη Γ’ τάξη. «Η ύλη έχει καλυφθεί και πλέον οι μαθητές κάνουν επαναλήψεις. Θα πρέπει να σημειωθεί πως η επανάληψη στο σχολείο είναι ένα κλειδί για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Πριν από μερικά χρόνια καθηγήτρια του σχολείου στις επαναλήψεις είχε πετύχει το θέμα των πανελλαδικών εξετάσεων και οι μαθητές που βρίσκονταν στις αίθουσες ευνοήθηκαν ιδιαιτέρως, καθώς το είχαν διδαχθεί», τόνισε ο κ. Δασκαλάκης.
Εικόνα διάλυσης όμως επικρατούσε και στο 6ο Λύκειο Βόλου. Μόλις 25 μαθητές από τους 119 έκαναν μάθημα χθες, ενώ η κατάσταση αυτή σύμφωνα με τον Διευθυντή επικρατεί εδώ και δύο εβδομάδες. Ο ίδιος τόνισε χαρακτηριστικά πως μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση αυτή έχουν τα φροντιστήρια, τα οποία το διάστημα πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις βάζουν τα μαθήματα τις πρωινές ώρες, με αποτέλεσμα οι μαθητές να «τρέχουν» σ’ αυτά και να μην προσέρχονται στο σχολείο.
Άδειες αίθουσες όμως καταγράφονται σε όλα τα λύκεια της Μαγνησίας, κυρίως όμως στο Βόλο κι αυτό θα συνεχιστεί έως και τη λήξη του σχολικού έτους.
Στο μεταξύ και παράλληλα με όλη αυτή την αναστάτωση που επικρατεί στα Λύκεια η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Θεσσαλίας απέστειλε οδηγίες για την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών εξαιτίας των καταλήψεων.
Η απόφαση είναι να επεκταθεί κατά μία διδακτική ώρα το ωρολόγιο πρόγραμμα σε καθημερινή βάση έως τη λήξη του έτους. Όμως αυτό είναι σχεδόν ανέφικτο να πραγματοποιηθεί εξαιτίας των απουσιών των μαθητών.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί πως οι μαθητές του Λυκείου έχουν τη δυνατότητα να κάνουν 50 αδικαιολόγητες και 64 δικαιολογημένες απουσίες καθ’ όλη τη σχολική χρονιά.

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 12 Απριλίου 2011

Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο σκηνοθέτης Σίντνεϊ Λιούμετ

Ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης Σίντνεϊ Λιούμετ, γνωστός για τις ταινίες του "Το Δίκτυο", "Οι 12 Ένορκοι", "Σκυλίσια Μέρα", "Σέρπικο" και "Συναγερμός Θανάτου" πέθανε το Σάββατο 9-4-2001 σε ηλικία 86 ετών στο σπίτι του στο Μανχάτταν της Νέας Υόρκης.

Σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες και ήταν υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας σε τέσσερις από αυτές, "Οι 12 Ένορκοι" (1957), "Σκυλίσια Μέρα" (1975), "Το Δίκτυο" (1976) και την "Ετυμηγορία (1982), ενώ προτάθηκε επίσης για Όσκαρ σεναρίου στον "Πρίγκηπα της Πόλης" (1981). Έλαβε τελικά ένα τιμητικό Όσκαρ το 2005 για το συνολικό του έργο. 

Οι ταινίες του είχαν προταθεί συνολικά για 50 βραβεία Όσκαρ σε διάφορες κατηγορίες και συνήθως διερευνούσαν ευφυή, πολύπλοκα θέματα κοινωνικού προβληματισμού.

Η πιο δημιουργική του περίοδος ήταν μεταξύ του 1964 και του 1978 όταν σκηνοθέτησε 18 ταινίες, πολλές από τις οποίες θεωρούνται αριστουργήματα της έβδομης τέχνης και περιέχουν μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες των ηθοποιών που πρωταγωνιστούσαν σε αυτές.

Ο Αλ Πατσίνο, πρωταγωνιστής των ταινιών του Λιούμετ "Σέρπικο" και "Σκυλίσια Μέρα", είπε χαρακτηριστικά "πέρα από την κληρονομιά που αφήνει πίσω του, θα παραμείνει ο πιο πολιτισμένος και ευγενικός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου". Η ταινία "Σέρπικο" έγινε γνωστή επίσης για το μουσικό θέμα που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης. 

Ο Φίλιπ Σήμορ Χόφμαν, πρωταγωνιστής της ταινίας "Πριν ο Διάβολος Καταλάβει οτι Πέθανες" που σκηνοθέτησε ο Λιούμετ στα 82 του χρόνια, είπε πως ο Λιούμετ είχε την ενέργεια και το μυαλό ενός νέου άνδρα.

Ο Λιούμετ ήταν γνωστός για την εξαιρετική του τεχνογνωσία αλλά κυρίως για την ικανότητα του να βγάζει δυνατές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του, όπως για παράδειγμα τον Χένρυ Φόντα, τον Πολ Νιούμαν, τον Αλ Πατσίνο και την Φαίη Νταναγουέϊ. 17 τέτοιες ερμηνείες είχαν προταθεί για Όσκαρ.

Η γνώση αποτυπώνεται όταν γράφουμε και όχι όταν πληκτρολογούμε

Καλύτερα και τα παραδοσιακά τεστ απομνημόνευσης, σύμφωνα με δύο νέες έρευνες  
Οι μαθητές και οι ενήλικοι που γράφουν με το χέρι τους, αντί να πληκτρολογούν σε ένα υπολογιστή, μαθαίνουν καλύτερα. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους διαβάζουν από ένα βιβλίο, αντί από μια οθόνη, σύμφωνα με μια νέα νορβηγική επιστημονική έρευνα, η οποία έρχεται να αναδείξει τη σημασία των παραδοσιακών μεθόδων μάθησης, που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη κοινωνία λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων.
Εξάλλου μια δεύτερη αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι οι μαθητές που μετά το διάβασμα, καλούνται να δώσουν τεστ απομνημόνευσης σε σχέση με αυτά που διάβασαν, θυμούνται περισσότερα πράγματα και έχουν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με όσους διαβάζουν ξανά και ξανά το ίδιο μάθημα ή με όσους φτιάχνουν αναλυτικά διαγράμματα για να θυμούνται τι διάβασαν πριν.
Οι ερευνητές, υπό την καθηγήτρια Αν Μάνγκεν του πανεπιστημίου Στάβανγκερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Advances in Haptics", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", έκαναν πειράματα με δύο ομάδες εθελοντών, οι οποίοι κλήθηκαν να μάθουν να γράφουν σε μια γλώσσα με άγνωστο αλφάβητο, η οποία περιλάμβανε 20 γράμματα. Η μια ομάδα έπρεπε να μάθει να γράφει με το χέρι διαβάζοντας από βιβλίο και η άλλη με πληκτρολόγιο υπολογιστή διαβάζοντας από οθόνη.

Μετά από ενάμιση μήνα, τα σχετικά τεστ έδειξαν ότι όσοι είχαν μάθει με τον παλιό καλό τρόπο να διαβάζουν και να γράφουν, δηλαδή με το βιβλίο και το χέρι τους, τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με όσους έμαθαν στον υπολογιστή. Μεταξύ άλλων, ο συγκριτικός έλεγχος του εγκεφάλου έδειξε ότι η πρώτη ομάδα (η "παραδοσιακή") εμφάνιζε ενεργοποίηση της περιοχής του Μπροκά, ενώ η δεύτερη (η "μοντέρνα") ελάχιστη ή καθόλου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως το γράψιμο με στυλό και η ανάγνωση από βιβλίο εντυπώνουν καλύτερα τη γνώση στο νου των ανθρώπων σε σχέση με το γράψιμο με πληκτρολόγιο και την ανάγνωση από οθόνη. Όπως επισημαίνουν, η παραδοσιακή γραφή και ανάγνωση ενεργοποιούν περισσότερο τις αισθήσεις μας και προσφέρουν εντονότερα σήματα ανάδρασης από τους μύες και τα άκρα των δακτύλων μας (σε σχέση με την επαφή των χεριών με το πληκτρολόγιο), με συνέπεια η παλιά καλή μέθοδος να ενισχύει πιο αποτελεσματικά τον εγκεφαλικό μηχανισμό μάθησης. Παράλληλα, επειδή απαιτείται περισσότερος χρόνος και νοητική προσπάθεια για να γράψει κανείς με το χέρι, αυτό βοηθά στην εντύπωση της μνήμης.
Η δεύτερη έρευνα, υπό τον δρα Τζέφρι Κάρπικε του πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" και την "Τέλεγκραφ", κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας στη τάξη, που περιλαμβάνουν την απομνημόνευση χρονολογιών και κλίσεων ανωμάλων ρημάτων, είναι καλύτερες στο να αποτυπώνουν τις γνώσεις στο νου των μαθητών, σε σχέση με άλλες πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που αποφεύγουν την απομνημόνευση.
Τα πειράματα των ερευνητών έδειξαν ότι όσοι μαθητές καλούνται να απαριθμήσουν, να απαγγείλουν κλπ. τα μαθήματά τους λίγο μετά την ανάγνωσή τους, τα θυμούνται μετά καλύτερα (βραχυπρόθεσμη μνήμη), σε σχέση με όσους απλώς τα έχουν διαβάσει πολλές φορές. Αυτή η διαδικασία φαίνεται να αποτυπώνει τα δεδομένα καλύτερα στην μνήμη, από όπου ανακαλούνται αργότερα με μεγαλύτερη ευκολία, ακόμα και μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου (μακροπρόθεσμη μνήμη). Σε αυτό το πλαίσιο, τα συχνά προφορικά ή γραπτά τεστ (άλλος ένας παραδοσιακός "φόβος και τρόμος" των μαθητών) φαίνεται να βελτιώνουν την μάθηση.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/content/early/2011/01/19/science.1199327

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑ - 21/1/2011

Δημιουργικότητα

Μία δασκάλα του νηπιαγωγείου διδάσκει σε µια τάξη παιδιών ηλικίας 5-6 ετών ζωγραφική. Πίσω πίσω στην αίθουσα κάθεται ένα κοριτσάκι έξι ετών που είναι απορροφηµένο από τη ζωγραφική του και δουλεύει ασταµάτητα. Το πλησιάζει η δασκάλα και το ρωτά: «Τι ζωγραφίζεις;» και εκείνο της εξηγεί: «Ζωγραφίζω τον Θεό». «Μα κανένας δεν ξέρει µε τι µοιάζει ο Θεός», λέει η δασκάλα. Το κοριτσάκι απαντά: «Θα ξέρουν σε λίγο». 

Η παραπάνω ιστορία είναι παρµένη από ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2009 στα αγγλικά µε το τίτλο «The Element: How finding your passion changes everything». Συγγραφέας είναι ο διακεκριµένος παιδαγωγός Σερ Κεν Ρόµπινσον. O Ρόµπινσον παραθέτει την ιστορία της µικρής µαθήτριας του νηπιαγωγείου για να δείξει τη µεγάλη αυτοπεποίθηση, τη φαντασία και τη     δηµιουργικότητα που έχουν τα µικρά παιδιά, σε σχέση µε τα µεγαλύτερα σε ηλικία, στη δευτεροβάθµια και στην τριτοβάθµια εκπαίδευση και κυρίως στους ενήλικους. «Αν ρωτήσεις», γράφει στο βιβλίο του, «τα παιδιά του νηπιαγωγείου ποιοι από εσάς πιστεύετε ότι είστε δηµιουργικοί θα σηκώσουν τα χέρια τους οιπερισσότεροι µαθητές. Αν ωστόσο επαναλάβεις την ίδια ερώτηση στο γυµνάσιο ή το λύκειο, τα χέρια λιγοστεύουν, στο πανεπιστήµιο είναι πολύ λίγα και αν την απευθύνουµε στους συναδέλφους µαςστο χώρο εργασίας θα είναι θαύµα αν κάποιοι σηκώσουν το χέρι τους. Το εκπαιδευτικό σύστηµα σκοτώνει την αυτοπεποίθηση και τη δηµιουργικότητα στα νέα παιδιά». 

Τα παιδιά µας, ενώ ξεκινούν από το νηπιαγωγείο γεµάτα νέες ιδέες, σταδιακά στα τελευταία έτη σπουδών τους στα πανεπιστήµια τα ακούµε να λένε: «να το πάρω (εννοούν το πτυχίο), να τους το δώσω (στους γονείς τους)να µε αφήσουν ήσυχο». Είναι θλιβερό αλλά µε την αυξανόµενη ανεργία στους νέους οι γονείς γίνονταιπιεστικοί και επιµένουν ότι τα παιδιά τους πρέπει να σπουδάσουν σε ειδικά σχολεία αυτό που εκείνοι επιθυµούν ή υποδεικνύουν οι θλιβερές, κατά τη γνώµη µου, «µελέτες» µε τίτλους όπως: «Ποιες σχολές έχουντις µεγαλύτερες ευκαιρίες για επαγγελµατική αποκατάσταση των αποφοίτων τους». Τα αποτελέσµατα είναι µάλλον τραγικά. Οι παλιότερες γενιές στην Ελλάδα έδιναν πολύ µεγαλύτερη σηµασία στην ευτυχία των παιδιών τους και στα φυσικά τους χαρίσµατα και λιγότερο σε ποια σχολή θα περάσουν για να έχουν σίγουρη επαγγελµατική αποκατάσταση. Στο βιβλίο του ο Ρόµπινσον προειδοποιεί επίσης ότι το σηµερινό σχολείοµάς αποµακρύνει απότη δηµιουργικήκαι καινοτόµο σκέψη. ∆ίνει έµφαση στην αποµνηµόνευση της υπάρχουσα γνώσης και όχι στη δηµιουργική σκέψη. Περιορίζει µέσα σε στενά πλαίσια την αξιολόγηση των ικανοτήτων των µαθητών. Τα σηµερινά προγράµµατα σπουδών αναπτύσσουν µόνο ένα κοµµάτι του εγκεφάλου µας (κυρίως το αριστερό). Η εκπαίδευση λοιπόν, σύµφωνα µε τον Ρόµπινσον, δεν χρειάζεται µία απλή µεταρρύθµιση. Θα πρέπει να ανατραπεί προκειµένουνα αποµακρυνθεί από το οµοιόµορφο και παγιωµένο για όλους πρόγραµµα σπουδών και να στραφείπρος την εξατοµικευµένη εκπαίδευση. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνεται µε βάση τις ικανότητες και τα ειδικά προσόντα κάθε παιδιού, ενώ τα παιδιά θα πρέπει να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που θέλουν να µάθουν και µόνα τους ώστε να ανακαλύψουν ποιο αντικείµενο τους γοητεύει πραγµατικά. 

Ο Ρόµπινσον ορίζει σαν «το στοιχείο µας» το σηµείο όπου τα ταλέντα µας συναντούν το προσωπικό µας πάθος. Όταν είναι κανείς στο στοιχείο του, ανακαλύπτει ότι έχει απίστευτη ενεργητικότητα για πολλές ώρες εργασίας και ταυτόχρονα είναι δηµιουργικός και καινοτόµος. Στο βιβλίο του χρησιµοποιεί ένα µεγάλο αριθµό από παραδείγµατα ανθρώπων που εργάζονται «στο στοιχείο τους» προκειµένου να αναδείξει αυτό το σηµείο. Σε σχέση µε την επικαιρότητα του θέµατος, γράφει: «Λαµβάνοντας υπόψη τις οικονοµικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που έχουµε να αντιµετωπίσουµε, χρειαζόµαστε όλους τους πολίτες να είναι «στο στοιχείο τους» για να σκεφτούν επαναστατικές λύσεις. Χρειαζόµαστε επειγόντως να κάνουµε πιο αποτελεσµατική χρήση των ανθρώπινων πόρων µας σε τούτο το πλανήτη. Αυτό είναι απαραίτητο για την ευηµερία και γιατην υγεία των κοινωνιών µας». 

Το πραγµατικά «νέο σχολείο», δεν θα πρέπει να έχει στόχο να περάσουν οι µαθητές ένα παγιωµένο και αρτηριοσκληρωτικό τεστ εισαγωγικών εξετάσεων για τα πανεπιστήµια, που στη συνέχεια θα τους οδηγήσει στις σχολές µε αυξηµένη επαγγελµατική ζήτηση σύµφωνα µε τους «ειδικούς» και τους πίνακες που θα αναρτήσουν στις εφηµερίδες τους επόµενους µήνες,αλλά το να ανακαλύψουµε ποιο τελικά είναι το «στοιχείο» του κάθε µαθητή και µαθήτριας και πως η επαγγελµατική τους ενασχόληση θα τους γεµίζει χαρά για µια ολόκληρη ζωή. 

ΠΗΓΗ: "ΤΑ ΝΕΑ", 05/04/2011,  Άρθρο του Λουκά Βλάχου, καθηγητή στο Τµήµα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης

Πέρασαν 17 χρόνια χωρίς τον Κερτ Κομπέιν

Ο τελευταίος μύθος του ροκ εντ ρολ. Ιδρυτής του συγκροτήματος Nirvana και χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος της μουσικής «Γκραντζ» («Grunge»), που συνδυάζει το πανκ και το χέβι-μέταλ. Έβαλε τέλος στη ζωή του σε ηλικία 27 ετών.

O Κερτ Ντόναλντ Κομπέιν γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1967 στο Αμπερντίν της πολιτείας Ουάσιγκτον. Ο χωρισμός των γονιών του στην τρυφερή ηλικία των επτά χρόνων επέφερε δραματικές αλλαγές στον ψυχισμό του. Το ζωηρό και χαρωπό παιδί κλείστηκε στον εαυτό του και η μουσική ήταν μια διέξοδος. Στα δεκατέσσερά του άρχισε να μαθαίνει ακόρντα των AC/DC και Cars στην ηλεκτρική κιθάρα που του χάρισε ο θείος του. Πολύ γρήγορα αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει μουσικός και φόρτωσε τα μαθήματα στον κόκκορα.

Η επιτυχία δεν άργησε να χτυπήσει την πόρτα του Κερτ Κομπέιν. Με το συγκρότημά του «Nirvana» βρέθηκε στην πρωτοπορία του μουσικού κινήματος «γκραντζ» στις αρχές της δεκαετίας του '90. Δημιούργησε ένα σκληρό, αλλά μελωδικό στυλ, που είχε απήχηση στη νεολαία της εποχής, την περίφημη «Generation X». Το 1991 οι πωλήσεις του άλμπουμ «Nevermind», που περιείχε τον ύμνο του συγκροτήματος «Smells like Teen Spirit», ξεπέρασαν τα 14 εκατομμύρια αντίτυπα.

Τρία χρόνια αργότερα, ο 27χρονος Κερτ Κομπέιν, με προβλήματα εθισμού στην ηρωίνη, δεν άντεξε την επιτυχία και τη μεγάλη δημοσιότητα. Έθεσε τέλος στη ζωή του, με μια σφαίρα στο κεφάλι. Οι αστυνομικές αρχές του Σιάτλ ανακάλυψαν το πτώμα του στις 8 Απριλίου 1994. Η υπόθεση έκλεισε ως αυτοκτονία, παρά τις θεωρίες περί δολοφονίας, που υιοθέτησαν συγγραφείς και λάτρεις της μουσικής του. Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι ο θάνατός επήλθε στις 5 Απριλίου.

Ο Κερτ Κομπέιν εξακολουθεί να συγκινεί και σήμερα με τη μουσική και την προσωπικότητά του. Κάθε χρόνο στις 5 Απριλίου οι φανατικοί οπαδοί των «Νιρβάνα» τιμούν τη μνήμη του με ολονυχτία στο Σιάτλ, την πόλη της δυτικής ακτής των ΗΠΑ, που ο Κομπέιν έβαλε στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη.
Δυο βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» φωτίζουν το ποιητικό, αλλά και καταστροφικό του σύμπαν. «Τα ημερολόγια του Κερτ Κομπέιν» περιέχουν στίχους, σκίτσα και κείμενα - σκέψεις του για τη δόξα, τη μουσική και τους ανθρώπους που αγόραζαν και πουλούσαν αυτόν και τη μουσική του. Το δεύτερο βιβλίο με τον τίτλο «Κερτ Κομπέιν: Καταραμένο είδωλο», γραμμένο από τον ιταλό Τομάζο Πίντσιο, είναι ένα μουσικό μυθιστόρημα, μία βιογραφία, όχι μόνο του Κομπέιν, αλλά και της γενιάς του πρώτου πολέμου του Κόλπου.

Ο μεγάλος αγωνιστής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε σαν σήμερα πριν από 42 χρόνια

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα της Γεωργίας. Σπούδασε θεολογία στο Κολλέγιο του Μόρχαουζ και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Γιος πάστορα, χειροτονήθηκε κι ο ίδιος πάστορας στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα. 

Ηγήθηκε του Χριστιανικού κινήματος των μαύρων εναντίων των φυλετικών διακρίσεων με εθνικής εμβέλειας καθιστικές διαδηλώσεις, κατά το πρότυπο της μη βίας του Γκάντι. Ο αγώνας του αυτός πολλές φορές είχε ως κατάληξη τη φυλακή.

Αγωνίστηκε ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το 1964 τού απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για τον αγώνα του κατά των φυλετικών διακρίσεων μέσω κοινωνικής ανυπακοής και άλλων μέσων χωρίς τη χρήση βίας.

«Έχω ένα όνειρο», είπε κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στην Ουάσιγκτον στις 28 Αυγούστου 1963, διακηρύσσοντας ότι «έχει φθάσει η κατάλληλη στιγμή που μια συντονισμένη εξόρμηση εναντίον της αδικίας θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα και χειροπιαστά οφέλη». 

Στις 4 Απριλίου 1968, δολοφονείται σε ηλικία 39 ετών ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι ενός μοτέλ στο Μέμφις του Τενεσί. Στις 10 Μαρτίου 1969 ο δολοφόνος του, Τζέιμς Ιρλ Ρέι, ομολογεί και καταδικάζεται με ποινή κάθειρξης 99 ετών.
ΠΗΓΗ: www.newsbeast.gr/

Τι δήλωσε η Υπουργός Παιδείας για τα τα φροντιστήρια και τους καθηγητές στο Flash 96.

"Υπάρχει η αντίληψη σε όλους ότι δεν πάει άλλο, ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του. Περισσότερο όμως έρχεται ο καθένας και το βλέπει στα παιδιά ότι δεν μπορούν να βρουν δουλειά, υποχρεούνται να πάνε στα φροντιστήρια, το κόστος είναι τεράστιο, οι καθηγητές δείχνουν αδιαφορία. Τα παιδιά φέτος θα πάνε από το Σεπτέμβριο, θα κάνουν τη νέα τους τάξη, θα μάθουν αυτά που πρέπει, δεν χρειάζεται να πάνε ούτε φροντιστήριο, ούτε να ξέρουν πώς θα γίνουν οι εξετάσεις. Ό,τι χρειάζεται θα τους το δίνει το δημόσιο σχολείο, εκεί μέσα θα γίνουν προσομοιώσεις των εξετάσεων όταν θα φτάσουν στην Γ’ λυκείου. Δεν χρειάζεται και θέλω να πω σε όλους τους γονείς γιατί αυτή είναι και η αγωνία των δημοσίων εκπαιδευτικών στη μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν και αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα κριθούν γι’ αυτό που θα προσφέρουν. Ξέρουμε σήμερα όλοι ότι υπάρχουν δημόσιοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι κάνουν ιδιαίτερα στους μαθητές τους, το θεωρώ έγκλημα καθοσιώσεως".

Πώς θα βαθμολογείται η «πτυχιακή» στο Λύκειο

Ρόλο «κλειδί» στην αξιολόγηση του μαθητή στο Λύκειο -συνεπώς και στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση- θα έχει από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ο νέος θεσμός της Ερευνητικής Εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «ΗτΣ», η «μίνι πτυχιακή», που θα παραδίδουν δύο φορές το χρόνο οι μαθητές και των τριών τάξεων Λυκείου, θα βαθμολογείται ισότιμα με τα υπόλοιπα μαθήματα από τον επιβλέποντα καθηγητή βάσει δύο κριτηρίων: α) Τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για την παραγωγή της και β) Το αποτέλεσμα και την παρουσίαση του αποτελέσματος. Κι επειδή είθισται τέτοιου είδους εργασίες να είναι ομαδικές, προβλέπονται δύο ειδών βαθμολογήσεις: Μία συνολική και μία ατομική για κάθε μαθητή. «Ολοι μας ξέρουμε πως η συνεισφορά των ατόμων στο πλαίσιο μιας οποιασδήποτε ομάδας δεν είναι ποτέ η ίδια.

Βαθμοί

Ετσι, κάθε μαθητής θα βαθμολογείται για το σκέλος που έχει αναλάβει...», εξηγεί στην «ΗτΣ» στέλεχος του υπουργείου Παιδείας. Ειδικότερα, με βάση τις ίδιες πηγές, στον πολυσέλιδο οδηγό για τους εκπαιδευτικούς, που ετοιμάζει αυτό το διάστημα το υπουργείο Παιδείας, προβλέπονται ενδεικτικές προτάσεις για θέματα Ερευνητικών Εργασιών, τρόποι παιδαγωγικής διαχείρισης των ομάδων μαθητών, αλλά και τα κριτήρια αξιολόγησης των Εργασιών. Αν και η πρακτική του ερευνητικού πρότζεκτ δεν είναι ξένη για πολλά σχολεία (μάλιστα κάποια έχουν λάβει και διεθνείς διακρίσεις), είναι η πρώτη φορά που οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να βαθμολογήσουν τους μαθητές. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να αξιολογήσουν τόσο τη διαδικασία που ακολούθησαν οι μαθητές όσο και το αποτέλεσμα και την παρουσίασή του.

Για παράδειγμα, ο επιβλέπων καθηγητής θα πρέπει να εξετάσει εάν οι μαθητές έχουν χρησιμοποιήσει ποικιλία πηγών πληροφόρησης και κατά πόσο αυτές είναι έγκυρες, εάν κατά τη διάρκεια της παραγωγής της εργασίας υπήρχε συνεργασία μεταξύ τους, πόσο καινοτόμα είναι η ιδέα της εργασίας, τη λειτουργικότητα του αποτελέσματος στην περίπτωση, βεβαίως, που πρόκειται για κάποια κατασκευή, αλλά και το κατά πόσο άρτια και κατανοητή ήταν η παρουσίαση του αποτελέσματος.

Το πρότζεκτ μπορεί να είναι γραπτή εργασία, βίντεο, θεατρική παράσταση, κατασκευή ή συνδυασμός αυτών (π.χ. ένα γκάλοπ για τις διατροφικές συνήθειες των μαθητών, ένα βίντεο για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα, ακόμα, όμως, και ένα... ηλιακό αυτοκίνητο).

Στην έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς, ο σύλλογος διδασκόντων θα καταρτίζει έναν κατάλογο με ενδεικτικά θέματα εργασιών, τα οποία θα αντλούνται μέσα από τέσσερις θεματικούς κύκλους (Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Επιστήμες, Τέχνη και Πολιτισμός, Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες και Τεχνολογία και Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη) και οι μαθητές θα επιλέγουν ποια από αυτά θα αναπτύξουν. Βάσει των προβλεπόμενων, θα πρέπει να παραδίδουν μία εργασία κάθε τετράμηνο, δηλαδή συνολικά δύο το χρόνο, εκ των οποίων η μία μπορεί να είναι στα αγγλικά. Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι επιθυμούν να αναλάβουν την επίβλεψη των εργασιών, θα πρέπει να το δηλώσουν τον Ιούνιο ώστε στη συνέχεια να παρακολουθήσουν σχετικά προγράμματα επιμόρφωσης.

«Πλαστές»

Ποιες θα είναι, όμως, οι ασφαλιστικές δικλείδες προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα «πλαστών» εργασιών; Ηδη, μερίδα εκπαιδευτικών εκφράζει φόβους ότι θα δημιουργηθεί «βιομηχανία» παραγωγής εργασιών από διδάκτορες, μεταπτυχιακούς φοιτητές ακόμα και εκπαιδευτικούς που θα τις πουλούν έναντι αμοιβής στους μαθητές ή πως στην... καλύτερη περίπτωση η εργασία θα γίνεται από τους γονείς. «Δεν είναι δυνατόν να ζούμε σε μία κοινωνία όπου η έλλειψη εμπιστοσύνης απαγορεύει την οποιαδήποτε καινοτομία που βελτιώνει την εκπαίδευση. Τώρα τάχα δεν υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα;», επισημαίνει στην «ΗτΣ» στέλεχος του υπουργείου Παιδείας. Οπως εξηγεί, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα τυποποίησης, λογοκλοπής, ακόμα και αγοράς εργασιών, το μεγαλύτερο μέρος τους θα γίνεται μέσα στο σχολικό χρόνο υπό την επίβλεψη καθηγητών, ενώ όλες οι εργασίες θα αναρτώνται στο διαδίκτυο και θα κοινοποιούνται στην τοπική κοινωνία μέσα από εκδηλώσεις που θα διοργανώνονται από το σχολείο...

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ, 02/04/2011