Σ' ευχαριστώ ω εταιρία...

Κατακραυγή, φαιδρότητα, σκηνικό αρένας, πολιτική θύελλα αλλά και μια γενικευμένη αίσθηση συγκάλυψης και απαξίωσης συνθέτουν το σκηνικό της επόμενης μέρας, μετά τη δημοσιοποίηση των πορισμάτων της εξεταστικής επιτροπής για τη Ζίμενς. Πέρα από τη γελοιότητα με τα πρόσωπα στα μανταλάκια και όλο αυτό το άθλιο αλισβερίσι ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, του τύπου "σου δίνω δυο δώσε μου τρεις" και την εντυπωσιακή ομολογουμένως αντιπαράθεση μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, η ταμπακέρα για την οποία δεν μιλά κανείς είναι ο χρηματισμός των κομμάτων, χρηματισμός θεσμικός που αποθεώνει τη νοοτροπία, "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό"... Σε κάθε προεκλογική περίοδο τα κομματικά ταμεία και κυρίως των κομμάτων εξουσίας, γεμίζουν με πακτωλούς χρημάτων από τις εταιρίες με αποτέλεσμα να εδραιώνονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, συγκεκριμένες εξαρτήσεις και συγκεκριμένες πρακτικές και συμπεριφορές... Τα κόμματα τροφοδοτούνται με μαύρο χρήμα και τροφοδοτούν στη συνέχεα με έργα και διευκολύνσεις τις εταιρίες - χορηγούς, πραγματοποιώντας εμπορική συναλλαγή και αναπαράγοντας το πιο μαύρο μοντέλο διαφθοράς του κομματικού συστήματος. 

Παρότι ο ίδιος ο κύριος Ζίμενς ο Μιχ. Χριστοφοράκος ομολόγησε δημόσια πως το 2% των κονδυλίων της εταιρίας στην Ελλάδα διοχετεύονταν στα δύο μεγάλα κόμματα, παρά το γεγονός ότι ο Θ. Τσουκάτος παραδέχθηκε πως πήρε 1.000.000 μάρκα για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη της εξεταστικής επιτροπής που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. δεν διανοήθηκαν καν να ανοίξουν τους λογαριασμούς των κομμάτων και να ελέγξουν τα κομματικά ταμεία τους... Δηλαδή δεν έψαξαν το μείζον και αναλώθηκαν στα πρόσωπα που είναι το έλασσον μπροστά στη μεγάλη δεξαμενή με το μαύρο πολιτικό χρήμα. 

Πρόκειται δηλαδή για το άκρον άωτον της υποκρισίας και της ενοχής... 

Το κομματικό σύστημα εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια διεξάγει την πολιτική αντιπαράθεση κατά κανόνα μέσω σκανδάλων τα οποία το ίδιο παράγει, τα ανοίγει όταν αυτό απαιτούν οι ανάγκες του πολιτικού παιγνίου, είτε για την εξόντωση του πολιτικού αντιπάλου, είτε για αποπροσανατολισμό, είτε για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να επιβάλλουν εξελίξεις και τα κλείνει κατά το δοκούν αφού έχει διαπομπεύσει ανθρώπους, έχει ευτελίσει θεσμούς και έχοντας εξευτελίσει τον εαυτό του...


ΠΗΓΗ: ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 22/1/2011

Η άνοδος της ασημαντότητας…

Πώς θα ήταν οι κοινωνίες αν βασίζονταν περισσότερο στις αρχές της διανόησης, αμφισβητώντας και όχι συμπλέοντας, κριτικάροντας και όχι συμφωνώντας; Πώς θα ήταν τα Μέσα Ενημέρωσης αν δεν εγκλωβίζονταν στον ξύλινο πολιτικό λόγο, στα δρώμενά του και στο "ψέμα- αίμα- σπέρμα"; Πώς θα ήταν τα σχολεία αν δίδασκαν σκέψη και όχι παπαγαλία, αν δεν αξιολογούσαν το "κατά γράμμα" αλλά το "κατά κρίση"; Πώς θα ήμασταν όλοι, αν ήμασταν ελεύθεροι;

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Kορνήλιου Kαστοριάδη «η άνοδος της ασημαντότητας» \που εκδόθηκε στη Γαλλία το 1996 μουδιάζεις από την επικαιρότητά του και την τραγικά \επιβεβαιωμένη προφητεία του μεγάλου διανοητή. Αναγκαία \όσο ποτέ στις μέρες μας \η προσφυγή στη σκέψη και τη διανόηση \σαν καταφυγή για τα μεγάλα γαμώτο της σκοτεινής μας εποχής… Ειδικά \όταν ο Καστοριάδης αναφέρεται \στην απουσία κριτικής σκέψης \και στο ρόλο της τηλεόρασης. 

«H τηλεόραση, γράφει, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα: κάτι που βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας για ένα εικοσιτετράωρο, γίνεται τελείως ασήμαντο (παύει να υπάρχει) ακριβώς μετά από αυτό το εικοσιτετράωρο, είτε διότι βρέθηκε είτε διότι πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο για να πάρει τη θέση του. Λατρεία του εφήμερου, η οποία καταλήγει στην πιο ακραία συρρίκνωση του χρόνου. Aυτό που στην αμερικανική τηλεόραση ονομάζεται attention span, δηλαδή ο ωφέλιμος χρόνος προσοχής του θεατή, πριν από μερικά χρόνια ήταν δέκα λεπτά. Στη συνέχεια, βαθμιαία, έπεσε σε πέντε λεπτά, σε ένα λεπτό και, τώρα, είναι μόλις δέκα δευτερόλεπτα. Tο τηλεοπτικό σποτ των δέκα δευτερολέπτων θεωρείται το πιο αποτελεσματικό. Tόση είναι η διάρκεια που έχουν τα σποτ τα οποία χρησιμοποιούνται στις προεκλογικές προεδρικές καμπάνιες. Eίναι απολύτως κατανοητό ότι αυτά τα σποτ δεν περιέχουν τίποτα το ουσιαστικό, αλλά επικεντρώνονται σε δυσφημιστικούς υπαινιγμούς. Προφανώς, αυτό είναι το μόνο πράγμα που ο θεατής είναι ικανός να αφομοιώσει.

Tούτο όμως είναι και αληθές και ψευδές. H ανθρωπότητα δεν έχει εκφυλιστεί βιολογικά. Οι άνθρωποι είναι ακόμη ικανοί να παρακολουθήσουν ένα λόγο με επιχειρήματα και με κάποια χρονική διάρκεια. Όμως είναι, επίσης, αληθές ότι το σύστημα και τα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης «καλλιεργούν» - δηλαδή παραμορφώνουν με τρόπο συστηματικό - τους ανθρώπους, ούτως ώστε να μην είναι σε θέση τελικά να ενδιαφερθούν για κάτι το οποίο έχει διάρκεια μεγαλύτερη από κάποια δευτερόλεπτα, το πολύ κάποια λεπτά. Yπάρχει εδώ μια συνομωσία, όχι με την αστυνομική αλλά με την ετυμολογική έννοια του όρου: όλα «συν-ομνύουν», όλα τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση, την κατεύθυνση μιας κοινωνίας στην οποία κάθε κριτική χάνει την αποτελεσματικότητά της».


ΠΗΓΗ: ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 16/1/2011

Δέκα χρυσοί κανόνες, (συμβουλές) για γονείς

Όλοι οι γονείς θέλουμε να προσφέρουμε στο παιδί μας, όλα όσα χρειάζεται για να γίνει ένας ευτυχισμένος ενήλικας αλλά και ένα χρήσιμο μέλος της αυριανής κοινωνίας.
Πώς μπορούμε όμως να το πετύχουμε;
Παρακάτω, ακολουθούν δέκα χρυσοί κανόνες, (συμβουλές) του Αμερικανού καθηγητή παιδιατρικής και ψυχολογίας, Berry Brazelton, για να γίνουμε καλύτεροι γονείς:

1)Πρέπει να ακούμε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο

Είναι πολύ εύκολο να κουράσουμε ένα παιδί με πολλές πληροφορίες που μπορεί ακόμα και να μην καταλαβαίνει. Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τα κηρύγματα και να δείχνουμε προσοχή στις ανησυχίες του. Είναι πολύ σημαντικό να σεβόμαστε το τι παιδιά γνωρίζουν και τα όρια των γνώσεων τους.
2) Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς Σταματήστε να ελπίζετε ότι θα κάνετε τα πάντα τέλεια. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, για αυτό φροντίστε να μαθαίνετε από τα λάθη σας. Σπάνια, τα παιδιά θα σας ανταμείψουν για τις επιτυχίες σας. Αντίθετα, θα φροντίζουν να σας υπενθυμίζουν-σχεδόν πάντα- τις αποτυχίες σας.

3)Πείτε ναι στις παραδόσεις Οι οικογενειακές συνήθειες και παραδόσεις είναι πολύ σημαντικές για τα παιδιά. Αδράξτε ευκαιρίες για συνεύρεση μαζί τους, στο πρωινό ή το μεσημεριανό. Χαρείτε τις γιορτές με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ζωγραφίστε, φτιάξτε κατασκευές, πχ στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Επιδιώξτε τις συναντήσεις με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, ενισχύουν τα οικογενειακά "ήθη και έθιμα"
4) Η πειθαρχία είναι σημαντική Η πειθαρχία είναι το δεύτερο σημαντικό πράγμα μετά την αγάπη. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τα όρια τους. Σε καμία περίπτωση η πειθαρχία δεν είναι συνώνυμο της τιμωρίας. Αντίθετα αποτελεί ένα είδος διδασκαλίας και έναν τρόπο εκδήλωσης της αγάπης σας απέναντι τους.
5) Ψάξτε τις αιτίες της συμπεριφοράς του Μάθετε να ξεχωρίζετε τις πραγματικές αιτίες που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά του παιδιού σας και μην μένετε στις επιφανειακές αντιδράσεις. Τα πάντα έχουν μια αιτία. Εναρμονιστείτε με το παιδί σας!
6) Μην σπαταλάτε ενέργεια για ασήμαντα πράγματα! Η παραμικρή αταξία δεν πρέπει να γίνεται θέμα. Αντίθετα, θα πρέπει να κάνετε θέμα, όταν ένα παιδί όντως παραβιάζει τα όρια. Πολλές φορές γίνονται μάχες για πράγματα που πρέπει να αποφασίζει το παιδί. Όπως για παράδειγμα το "πόσο θα φάει". Ξεκαθαρίστε ποιες συμπεριφορές θεωρείτε απαράδεκτες (πχ παιχνίδια με σπίρτα)
7) Προσπαθήστε να είστε δίπλα του! Ο σεβασμός στις ανάγκες ενός παιδιού είναι πολύ σημαντικός. Όταν σας ρωτά κάτι, στρέψτε την προσοχή σας πάνω του. Σταθείτε δίπλα του σε προβλήματα που αντιμετωπίζει. Όταν είναι στεναχωρημένο, ρωτήστε το τι έχει, μιλήστε του, δείξτε του πόσο συμμερίζεστε το πρόβλημα του.
8) Παρατηρείστε το παιδί σας Μη σταματήσετε ποτέ να παρατηρείτε τα μη λεκτικά μηνύματα του παιδιού σας. Μάθετε να παρατηρείτε τη συμπεριφορά του. Παρακολουθείστε τις ενδείξεις. Ένα άτονο πρόσωπο, το απόμακρο βλέμμα, οι σκυφτοί ώμοι, είναι σημάδια ενός μηνύματος....(Όχι δεν θέλω!).
9) Τα παιδιά κάνουν ότι κάνετε Εάν πείτε στο παιδί σας να μη μιλά άσχημα και εσείς σε ένα δευτερόλεπτο αρχίσετε να βρίζετε... το παιδί θα κάνει ακριβώς αυτό που κάνετε. Με λίγα λόγια το παιδί θυμάται τη συμπεριφορά και όχι τα λόγια σας. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να του δείχνετε πότε αυτοσυγκρατείστε....Είστε για παράδειγμα στο αυτοκίνητο, και αντί να βρίσετε τον οδηγό που πάει να σας προσπεράσει πάνω στη στροφή του λέτε " Θύμωσα πολύ με αυτόν τον οδηγό, αλλά θα ήταν κακό και επικίνδυνο ενώ οδηγώ να φωνάζω"
10) Ανάγκη του να ανήκουν κάπου Σε μια εποχή που διαφορετικοί λαοί με διαφορετικές νοοτροπίες καλούνται να συνυπάρξουν, είναι πολύ καλό για τα παιδιά να νιώθουν περήφανα, για την κουλτούρα, την εθνικότητα και την καταγωγή τους.

Δεκάδες σχολεία συγχωνεύονται από τη νέα χρονιά

Συγχωνεύσεις δεκάδων σχολείων αναμένεται να πραγματοποιηθούν την επόμενη σχολική χρονιά, με αποτέλεσμα να προκύψουν σχολικά κέντρα και πολυδύναμες σχολικές μονάδες, όπως το συγκρότημα της Γκράβας στην Αθήνα. Το υπουργείο Παιδείας κάνει λόγο για εξορθολογισμό του δικτύου σχολικών μονάδων, ενώ τονίζει ότι οι συγχωνεύσεις θα γίνουν με παιδαγωγικά και δημογραφικά κριτήρια. Από την άλλη, οι ομοσπονδίες δασκάλων (ΔΟΕ) και καθηγητών (ΟΛΜΕ), που πραγματοποίησαν χθες για το θέμα παραστάσεις διαμαρτυρίας στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης της χώρας, εκτιμούν ότι πρόθεση του υπουργείου είναι να απελευθερωθούν κτίρια ώστε να μειωθεί το κονδύλι για ενοίκια.

Ειδικότερα, το υπουργείο σε χθεσινή ανακοίνωσή του ανέφερε ότι «οι παιδαγωγικοί στόχοι του νέου οργανωτικού σχεδιασμού είναι να υπάρχει ένας δάσκαλος ανά τάξη, στα δημοτικά σχολεία, καθώς και ικανός αριθμός μαθητών ανά τάξη. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται η οργάνωση των πολυδύναμων σχολικών κέντρων σε ολοήμερα σχολεία, υποστηρίζεται η λειτουργία τμημάτων ένταξης και ενισχυτικής διδασκαλίας και υλοποιούνται επαρκέστερα και αρτιότερα καινοτόμοι δράσεις και πρωτοποριακά προγράμματα διδασκαλίας».

Για τις συνενώσεις θα ληφθούν υπόψη ο ρυθμός μείωσης των μαθητών κάθε περιοχής, η χιλιομετρική απόσταση που καλείται να διανύσει κάθε μαθητής (όχι πάνω από 10 χιλιόμετρα ή μετακίνηση μισής ώρας σε συνάρτηση με το γεωγραφικό ανάγλυφο και τις καιρικές συνθήκες κάθε περιοχής), καθώς και οι κτιριακές υποδομές (εγκαταστάσεις, εξοπλισμός) στο σχολείο μετακίνησης. Επίσης, το υπουργείο διαβεβαιώνει ότι από το πρόγραμμα συνενώσεων θα εξαιρούνται τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των απομονωμένων και απομακρυσμένων ορεινών και νησιωτικών περιοχών της χώρας.

Από την πλευρά τους πάντως, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ αναφέρουν ότι από τοπικές ενώσεις εκπαιδευτικών (π.χ. σε Αττική, Κυκλάδες και Μαγνησία) υπάρχουν πληροφορίες ότι διεξάγονται άτυπες συνεννοήσεις μεταξύ περιφερειακών διευθυντών και διευθυντών πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας με θέμα την κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων. «Η συγκεκριμένη διαδικασία γίνεται εν κρυπτώ και με την απουσία των τοπικών κοινωνιών», καταγγέλλουν και τονίζουν ότι οι καταργήσεις/συγχωνεύσεις σχολείων έχουν αρνητικές επιπτώσεις στους μαθητές, ενώ δεν είναι βέβαιο ότι επιτυγχάνουν εξοικονόμηση πόρων.

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-01-2011 

Απόσπαμα από συνέντευξη του καθηγητή και συγγραφέα Δημήτρη Μπουραντά στο ellispoint

Διαβάζοντας το βιβλίο σας σκέφτηκα πως παίρνουμε τόση γνώση στα χρόνια της εκπαίδευσης μας αλλά χάνουμε βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και αλληλεπίδρασης. Δεν παίρνουμε βασικά εφόδια για να βρεθούμε στη ζωή (επί σκηνής) χωρίς πρόβα. Είναι ένα κενό που μπορεί να το συμπληρώνει η εκπαίδευση ή οφείλει να το βρίσκει ο καθένας μας κομμάτι – κομμάτι στην πορεία του βίου του;

Δυστυχώς, τα σχολεία μάς δίνουν περιττή γνώση για τα λιγότερα σημαντικά πράγματα της ζωής και δεν μας εφοδιάζουν με γνώσεις για τα πιο σημαντικά όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η συζυγική και γονεϊκή σχέση, ο έρωτας, η δημιουργική σκέψη, η υπαρξιακή νοημοσύνη. Μια ουσιαστική παιδεία πρέπει να εστιάζει στις ανθρωπιστικές και στις κοινωνικές επιστήμες και όχι μόνο στις τεχνολογικές. Αφού, δεν το κάνει όμως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη προσωπική του παιδεία και ανάπτυξη. Αν αναζητούμε τη χρήσιμη γνώση και βιώνουμε μαθησιακά τις εμπειρίες της ζωής μας, μπορούμε να καλύψουμε αυτό το τεράστιο κενό της εκπαίδευσης.

Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη πατήστε εδώ.

«Πανικός» για το μέλλον της οικονομίας

Αν η οικονομία είναι, όπως λέγεται, κυρίως θέμα ψυχολογίας, τότε τα μαντάτα είναι μαύρα για την κυβέρνηση. Σε συντριπτικό ποσοστό (85,4%) οι πολίτες θεωρούν ότι ενυπάρχει το στοιχείο του πανικού στις συζητήσεις που γίνονται στον κοινωνικό ή στον εργασιακό τους περίγυρο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ερωτώμενοι περιγράφουν στις ενδεχόμενες εξελίξεις του 2011 που τους ανησυχούν καταστάσεις χάους. Αυτό που φοβίζει περισσότερο τους πολίτες (ποσοστό 56%) είναι η πιθανότητα μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης. Πολύ κοντά (52%) βρίσκεται το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας και ακολουθεί με μικρότερο ποσοστό (34,2%) ο κίνδυνος απώλειας της εργασίας. Η κοινή γνώμη δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα για τη μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό (12,1%), για την εκτροπή των δημοκρατικών θεσμών (11,4%) ή για την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος (8,8%). 

Οι Ελληνες πιστεύουν ότι τα τελευταία 30 χρόνια η χώρα έχει κάνει μεγάλες προόδους σε ορισμένους τομείς, ενώ σε άλλους έχει μείνει πίσω. Τα μεγαλύτερα ποσοστά δυσαρέσκειας συγκεντρώνουν οι τομείς της οικονομίας (54,8%) και της Υγείας (47,9%). Ακολουθούν η εκπαίδευση (38,3%) και το επίπεδο εξυπηρέτησης του πολίτη από το Δημόσιο (32,7%), η ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων και ανταγωνιστικότητας (25,6%) και η κοινωνική προστασία (17,6%). Με άλλα λόγια, πάσχουν όλοι οι βασικοί τομείς της καθημερινής ζωής και δραστηριότητας του πολίτη. 

Αντιθέτως, οι πολίτες θεωρούν ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στα θέματα ατομικών και πολιτικών ελευθεριών (43,1%), στις σχέσεις ανδρών και γυναικών (37,5%), στην προώθηση του διεθνούς κύρους της χώρας (24,2%) και στον αθλητισμό (19,8%). 

 http://www.tovima.gr/