Απόσπαμα από συνέντευξη του καθηγητή και συγγραφέα Δημήτρη Μπουραντά στο ellispoint

Διαβάζοντας το βιβλίο σας σκέφτηκα πως παίρνουμε τόση γνώση στα χρόνια της εκπαίδευσης μας αλλά χάνουμε βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και αλληλεπίδρασης. Δεν παίρνουμε βασικά εφόδια για να βρεθούμε στη ζωή (επί σκηνής) χωρίς πρόβα. Είναι ένα κενό που μπορεί να το συμπληρώνει η εκπαίδευση ή οφείλει να το βρίσκει ο καθένας μας κομμάτι – κομμάτι στην πορεία του βίου του;

Δυστυχώς, τα σχολεία μάς δίνουν περιττή γνώση για τα λιγότερα σημαντικά πράγματα της ζωής και δεν μας εφοδιάζουν με γνώσεις για τα πιο σημαντικά όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η συζυγική και γονεϊκή σχέση, ο έρωτας, η δημιουργική σκέψη, η υπαρξιακή νοημοσύνη. Μια ουσιαστική παιδεία πρέπει να εστιάζει στις ανθρωπιστικές και στις κοινωνικές επιστήμες και όχι μόνο στις τεχνολογικές. Αφού, δεν το κάνει όμως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη προσωπική του παιδεία και ανάπτυξη. Αν αναζητούμε τη χρήσιμη γνώση και βιώνουμε μαθησιακά τις εμπειρίες της ζωής μας, μπορούμε να καλύψουμε αυτό το τεράστιο κενό της εκπαίδευσης.

Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη πατήστε εδώ.