215 εκατ. παιδιά δουλεύουν

Στα 215 εκατομμύρια ανέρχεται αυτή   τη   στιγμή   ο   παιδικός πληθυσμός που συναντάται στον εργασιακό χώρο να δουλεύει πλάι σε   ενήλικες…   σε    σκληρές   και ανθυγιεινές,     πολλές    φορές, συνθήκες, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση  Εργασίας (ILO).   

Από τις   φυτείες   βαμβακιού   στη Ζιμπάμπουε, μέχρι τα εργοστάσια ταπητουργίας στο Πακιστάν, όπου    τα     παιδιά    κάθονται γονατιστά για ώρες στοιβαγμένα σε    στενούς    χώρους    για    να υφαίνουν τα «ωραιότερα» χαλιά του   κόσμου    και    από     τις καπνοφυτείες    της    Ινδονησίας, οπού η παιδική εργασία αμείβεται με   0,60   δολάρια   μεροκάματο, μέχρι τα φανάρια της δικής μας Αθήνας, το αποτέλεσμα, σε κάθε περίπτωση, είναι το ίδιο: Η εκμετάλλευση των παιδιών με ποικίλους τρόπους και η κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. 

Τα παιδιά πραγματοποιούν τις πιο σκληρές εργασίες, ακόμη και σε οικονομικά αναπτυγμένες χώρες, με αρνητικές επιπτώσεις τόσο στη σωματική τους διάπλαση και τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, όσο και την ψυχική τους υγεία. Ειδικότερα, όπως δήλωσε στον «Α.Τ.» ο Frank Hagemann, επικεφαλής του προγράμματος του ILO για τη μείωση της παιδικής εργασίας μέχρι το 2016 και έπ’ αφορμή της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Παιδικής Εργασίας στις 12 Ιουνίου, από τα 215 εκατομμύρια παιδιά που είναι «οικονομικά ενεργά», τα 115 εκατομμύρια δουλεύουν κάτω από άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες. Η συντριπτική πλειοψηφία δε, απασχολείται στην αγροτική παραγωγή, σε ποσοστό 59%, ενώ ακολουθούν οι οικιακές εργασίες και οι δουλειές του δρόμου (30%) και ο βιομηχανικός τομέας (11%). Στην Ελλάδα, πάλι, τα περισσότερα παιδιά τα συναντάμε στις κουζίνες των εστιατορίων και τις μικρές βιοτεχνίες, σύμφωνα με την κ. Μυρσίνη Ζορμπά, Πρόεδρο του Δικτύου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού.  Ωστόσο, το ουσιαστικότερο πρόβλημα στη χώρα μας είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος από τη μεριά της Πολιτείας. Δεν υπάρχουν επαρκή στατιστικά στοιχεία, όπως επισημαίνει η κ. Ζορμπά και αυτά που υπάρχουν δεν αποτυπώνουν ολόκληρη την εικόνα του προβλήματος, καθώς δεν συμπεριλαμβάνουν τα παιδιά που αυτοαπασχολούνται -που ίσως είναι τα περισσότερα-, τους εργαζόμενους χωρίς βιβλιάριο εργασίας, τους εργαζόμενους σε οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά και τα παιδιά των οικονομικών προσφύγων, μουσουλμάνων και τσιγγάνων που είναι εκτός υπολογισμού. Η πραγματικότητα όμως είναι μια και «όταν το 25% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και ταυτόχρονα αυξάνεται και η περιθωριοποίηση, τα ποσοστά της παιδικής εργασίας παρουσιάζουν άνοδο» καταλήγει η πρόεδρος του Δικτύου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Και μολονότι υπάρχει αύξηση του φαινομένου σε χώρες, όπως η δική μας και η Κολομβία, «σε κάποιες άλλες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στη Βραζιλία, επί παραδείγματι, μια χώρα που κατεξοχήν συγκεντρώνει μεγάλα ποσοστά παιδικής εργασίας, το πρόβλημα έχει μειωθεί αισθητά, μέσω προγραμμάτων που στοχεύουν στην απόσυρση των παιδιών από την εργασία και την υιοθέτηση σαν κατώτατο όριο ηλικίας για εργασία τα 16 χρόνια», δηλώνει ο κ. Hagemann, υπερθεματίζοντας ότι περισσότερα στοιχεία θα δημοσιευθούν στην παγκόσμια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας το 2013.

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

• 215 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο εργάζονται, με την πλειοψηφία αυτών να έχουν εγκαταλείψει την εκπαίδευση

• 115 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται σε σκληρές συνθήκες εργασίες, από τα οποία τα 41 εκατομμύρια είναι κορίτσια και τα 74 εκατομμύρια αγόρια 

• Τα 53 εκατομμύρια είναι παιδιά ηλικίας 5-14 χρονών και τα 62 εκατομμύρια ηλικίας 15-17 • 59% της παιδικής εργασίας κάτω από επικίνδυνες συνθήκες εντοπίζεται στον αγροτικό τομέα. Ακολουθεί το 30% σε οικιακές δουλειές και δουλειές των δρόμων και 11% στον βιομηχανικό τομέα 

• Στην Υποσαχάρεια Αφρική περίπου 39 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται, αριθμός που αντιστοιχεί το 15% του συνόλου των παιδιών, ενώ στη Λατινική Αμερική 9,5 εκατομμύρια, δηλαδή το 6,7%

ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ-ΛΩΡΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ