Από το Βιετνάμ στο... Γκουαντάναμο

Η πιο σημαντική πολιτική ταινία του '70, το περίφημο Punishment Park, του Peter Watkins θα προβληθεί την επόμενη Πέμπτη στον κινηματογράφο Τριανόν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Η ταινία που κάποτε θεωρήθηκε αποκύημα φαντασίας και ανατριχιαστή ως πρόβλεψη βρίσκει την "ταύτισή" της στο σημερινό πρόσωπο της αμερικάνικης υπερδύναμης. Το Γκουαντάναμο και το Αμπού Γράιμπ δεν υπήρχαν και λίγοι μπορούσαν να τα φαντασθούν το 1971 όταν ο Γουότκινς έκανε τα γυρίσματα της ταινίας.
To Punishment Park πρέπει να ιδωθεί ως μια ταινία που ασχολείται μόνο με τα προβλήματα της Αμερικής. Στα πρόσωπα των Αμερικανών στρατιωτικών, αστυνομικών και των μελών του δικαστηρίου αντικατοπτρίζονται οι ισχυρές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο και που ωθούν πολλούς από μας όλο και πιο βαθιά στον φόβο και τη μισαλλοδοξία -ακόμα και στη βία και την καταστολή- σαν να είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.
Η μελέτη του Watkins για τις κοινωνικές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, βρίσκει τη διοίκηση του Νίξον να ιδρύει κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες: ειρηνιστές, φοιτητές, έγχρωμους ακτιβιστές κι άλλα "διασπαστικά" στοιχεία της κοινωνίας. Επικαλούμενη την εξουσία που της παραχωρεί ο Νόμος Μακ Κάραν του 1950, η κυβέρνηση στέλνει τους διαφωνούντες στο Εθνικό Πάρκο Τιμωρίας, όπου οι φυλακισμένοι πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνια χωρίς φαγητό και νερό, την ίδια στιγμή που οπλισμένοι άντρες της εθνικής φρουράς τους καταδιώκουν.
Στην ταινία συμμετέχουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, οι οποίοι αυτοσχεδίασαν τους ρόλους τους, εκφράζοντας τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, που σε κάποιο σημείο ο Watkins φοβήθηκε ότι οι ηθοποιοί με το ρόλο των αντρών της εθνοφρουράς είχαν οπλίσει τα όπλα τους με αληθινά πυρά! Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Μάικλ Μουρ, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins.

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ