
Με στενoχωρεί να βλέπω ανθρώπους να μην αντιστέκονται. Δεν μιλάω βέβαια για την πολιτική. Αυτή έπεσε σε ανυποληψία. Εξαιρέσεις υπάρχουν, όμως το γενικό κλίμα είναι ίδιο. Τα συμφέροντα της πολιτικής αγκαλιάστηκαν με εκείνα των μίντια, ειδικότερα της τηλεόρασης που καθοδηγεί και αποπροσανατολίζει. Με χαρά θα πετούσα την τηλεόρασή μου από το μπαλκόνι. Θα είχε όμως αξία αν το κάναμε όλοι μαζί.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν υπάρχει κοινωνική συνείδηση συνόλου. Είναι εφιαλτικά όσα γίνονται στην τηλεόραση. Όπως αυτά που συμβαίνουν στον ιατρικό κόσμο, τη διαφθορά στην αστυνομία, στη δικαιοσύνη. Αυτά μας ξεπερνούν. Ο φίλος μου ο Καταλειφός είπε κάπου «να γίνει επανάσταση». Δεν είδες, και τις επαναστάσεις σαν τα μούτρα τους τις έκαναν. Στο Παρίσι έζησα τον Μάη του '68, όπως την ελπίδα της αριστεράς, όμως σήμερα πού να ακουμπήσεις. Είναι σαν κάτι να σε χαϊδεύει και να μην οδηγεί πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου