Θεμελιώδη ερωτήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και την ευελιξία της θέτει μεγάλη έρευνα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας, καταγράφοντας τα γλωσσικά λάθη των μαθητών της Α΄ Λυκείου, ελλείψεις και αδυναμίες, με κυρίαρχη τη διαπίστωση ότι το 73% των δεκαεξάρηδων δεν διαθέτει
αλληλουχία στα γραπτά του.
Τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη είναι συχνά και πυκνότατα, τα σημεία σχολιαστικής στίξης απουσιάζουν σε ποσοστό 92,3%, αλλά αυτές οι αδυναμίες θεωρούνται ήσσονος σημασίας μπροστά στις αντιφάσεις και τα λογικά άλματα που κάνουν οι μαθητές, όπως π.χ. αυτό που κατέγραψαν στην έρευνά τους οι φιλόλογοι: «Η τηλεόραση έχει περισσότερα αρνητικά, παρά θετικά και πολλοί άνθρωποι ζούνε με σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα λόγω αυτού», γράφει ένας μαθητής.
Η ευθύνη δεν βαρύνει βέβαια μόνον τα παιδιά, αποφαίνονται, μιλώντας στην «Κ», γλωσσολόγοι και φιλόλογοι αλλά το σύνολο του σχολικού συστήματος, από τα εγχειρίδια και τη διδακτική προσέγγιση των καθηγητών έως το ίδιο το πρόγραμμα του σχολείου.
Μήπως απαιτούμε από τα παιδιά περισσότερα από όσα προσφέρουμε, ρωτούν. Το σίγουρο είναι ότι οι μαθητές καλούνται να ανταποκριθούν σε απαιτητική μορφή κειμένου χωρίς να έχουν προετοιμαστεί, έτσι εκτίθενται πολλές φορές άδικα, προκαλώντας την εύκολη χλεύη των μεγαλυτέρων...
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη είναι συχνά και πυκνότατα, τα σημεία σχολιαστικής στίξης απουσιάζουν σε ποσοστό 92,3%, αλλά αυτές οι αδυναμίες θεωρούνται ήσσονος σημασίας μπροστά στις αντιφάσεις και τα λογικά άλματα που κάνουν οι μαθητές, όπως π.χ. αυτό που κατέγραψαν στην έρευνά τους οι φιλόλογοι: «Η τηλεόραση έχει περισσότερα αρνητικά, παρά θετικά και πολλοί άνθρωποι ζούνε με σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα λόγω αυτού», γράφει ένας μαθητής.
Η ευθύνη δεν βαρύνει βέβαια μόνον τα παιδιά, αποφαίνονται, μιλώντας στην «Κ», γλωσσολόγοι και φιλόλογοι αλλά το σύνολο του σχολικού συστήματος, από τα εγχειρίδια και τη διδακτική προσέγγιση των καθηγητών έως το ίδιο το πρόγραμμα του σχολείου.
Μήπως απαιτούμε από τα παιδιά περισσότερα από όσα προσφέρουμε, ρωτούν. Το σίγουρο είναι ότι οι μαθητές καλούνται να ανταποκριθούν σε απαιτητική μορφή κειμένου χωρίς να έχουν προετοιμαστεί, έτσι εκτίθενται πολλές φορές άδικα, προκαλώντας την εύκολη χλεύη των μεγαλυτέρων...
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
1 σχόλιο:
Καλησπέρα σας. Είμαι φιλόλογος σε ένα μικρό επαρχιακό γυμνάσιο, και έχω να πω ότι τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας δε διαφέρουν καθόλου από τις προσωπικές μου παρατηρήσεις. Δεν έχω κάνει βέβαια στατιστική, ούτε ξέρω κατά πόσον το γλωσσικό επίπεδο των μαθητών μου είναι αντιπροσωπευτικό του πανελλήνιου αντίστοιχου. Πάντως δε μου φαίνεται να φταίει το απαιτητικό είδος του κειμένου.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η ευθύνη δε βαραίνει τα παιδιά. Οι συνέπειες όμως στα παιδιά θα πέσουν. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει (εμείς; τα βιβλία; το εκπαιδευτικό σύστημα; το Δημοτικό; οι γονείς; η κοινωνία; η πληθώρα αντικειμένων;). Αν ήξερα την αιτία θα έβρισκα και τη λύση και οι μαθητές μου θα έγραφαν όλοι για Νόμπελ, αλλά απέχουμε πόρρω αυτού του σημείου. Επί του παρόντος ένα σημαντικότατο ποσοστό των μαθητών γυμνασίου που γνωρίζω δεν είναι σε θέση να έχει ομαλή επικοινωνία μέσω του γραπτού λόγου. Αυτό δε μου φαίνεται άσχετο από την άγνοια τόσο των κανόνων της γλώσσας όσο και βασικών στοιχείων από άλλα μαθήματα: όσο πιο πολλές γνώσεις έχει κανείς, τόσο το μυαλό του αποκτά δομή και οργάνωση. Ένας μαθητής που είναι σε θέση να ελέγξει την ορθογραφία και τη στίξη του, κατά μεγάλη πιθανότητα θα μπορεί και να εντοπίσει και άρα να αποφύγει τα λογικά άλματα. Όχι γιατί η καλή γραφή εξαρτάται από την ορθογραφίοα και τη στίξη (πόσο μάλλον από τα μαθηματικά, τη χημεία και τη γεωγραφία) όσο γιατί η γνώση όλων αυτών προϋποθέτει (αλλά και συνεπάγεται) και άρα προδίδει ένα κάποιο επίπεδο αφαιρετικής σκέψης.
Μέχρι εδώ πολύ καλά. Εκεί που σκαλώνω είναι στο πώς θα τους φέρουμε σ' αυτό το επίπεδο.
Δημοσίευση σχολίου