Τα νέα σχολικά εγχειρίδια στο σύνολό τους, άλλοτε με εθνικιστικό και άλλοτε με μεταμοντέρνο πρόσημο, έχουν απαλλαγεί από την όποια αγωνιστική κληρονομιά και το ανθρωπιστικό φορτίο που αναδύονταν από τα σχολικά βιβλία της δεκαετίας του ’80. Η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης και της επιρροής της στα εργατικά και κοινωνικά κινήματα από το βιβλίο της Στ΄, δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας των νέων βιβλίων. Οι μαθήτριες και οι μαθητές δεν θα συναντήσουν πια το Σπάρτακο στο βιβλίο της Ιστορίας της Ε΄, ούτε το Δρίμακο στη Γλώσσα της Δ΄. Θα μάθουν ότι οι δούλοι απλά «φρόντιζαν» τους κήπους και τα σπίτια των πλουσίων και όχι ότι «οι Ρωμαίοι μαστίγωναν, αλυσόδεναν τους δούλους και τους έβαζαν να δουλεύουν χωρίς διακοπή και να κοιμούνται στα υπόγεια με ελάχιστη τροφή» . Δεν θα ακούσουν πλέον τίποτα για την προσπάθεια των Γράκχων για αναδασμό της γης, τη δολοφονία τους από τους πλούσιους αλλά και την αντίστοιχη ενέργεια των Άγη και Κλεομένη στην αρχαία Σπάρτη . Θα προσεγγίσουν τη Στάση του Νίκα όχι ως κοινωνική εξέγερση αλλά ως ανεπιθύμητη και καταστροφική «αναστάτωση» .
Ο μπαρμπα – Τζίμης και οι αγώνες για το οχτάωρο, οι «Μοντέρνοι καιροί», ο Μπαρμπα – Μήτσος ο Ντούλιας, πολιτικός πρόσφυγας μετά τον εμφύλιο, οι κολίγες στην «Παράσταση του Αρκουδιάρη», το «Μηχάνημα» του Τριβιζά, το «Σιδερένιο Ποτάμι» του Λουντέμη που αναφερόταν στον Ψυχρό Πόλεμο, έχουν αντικατασταθεί στα βιβλία της γλώσσας από συνταγές της Βέφας, οδηγίες χρήσης οικιακών συσκευών και διαφημίσεις παιχνιδομηχανών. Τα παιδιά θα διαβάσουν στο βιβλίο Θρησκευτικών ότι την προέλαση των Γερμανών ναζί θα σταματήσει στον Ορχομενό η Παναγία και όχι η αντίσταση . Θα ταυτίσουν την ειρηνική συμβίωση λαών με την υποταγή του κατακτημένου στον κατακτητή, με παράδειγμα τη «συνύπαρξη Μακεδόνων του Μ. Αλεξάνδρου με τους λαούς που κατάκτησαν» αλλά και «τις φιλικές μας σχέσεις με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς κ.α παρά τη σκληρή κατοχή της χώρας μας , στο διάστημα 1940-1944» …
............................................................................................................................................................................
Απόσπασμα από άρθρο του Δημήτρη Μαριόλη
Πηγή : περιοδικό Ρωγμές εν τάξει, τ. 1, Καλοκαίρι 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου