..."Είμαστε καταδικασμένοι σε ελευθερία", επέμενε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει ελευθερία και δημοκρατία όταν το νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Όταν το δίκαιο του ισχυρού αποτελεί νόμο. Όταν η φτώχεια-η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας- είναι αυτεξούσια επαναστατική δύναμη, διότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όταν το κοινωνικό περί δικαίου αίσθημα δοκιμάζεται και προκαλείται βάναυσα. Όταν η αποκρουστική μάσκα της εξουσίας ασύστολα βαφτίζει τη βία νόμο και τη "αντίστασή" μας έγκλημα. Όταν τα κοινωνικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται σαν κόστος κι όχι αξία. Όταν η "ελευθερία" δεν μπορεί να περιορίζεται στην απλή κατ' έθος έκφραση ατομικής ψήφου. Όταν η υποτίμηση και ο βιασμός της ανθρώπινης νοημοσύνης γίνονται άθυρμα των κρατούντων και μύρια τόσα "όταν" όσες και οι αιτίες ανυπακοής...
Δεν μπορείς να πάρεις το νόμο στα χέρια σου, υποστηρίζουν αυτοί που νομοθετούν και εξουσιάζουν. Ναι, αν έτσι νομίζουν. Μπορείς, όμως, να πάρεις τη ζωή σου κι αυτό, σίγουρα, δεν μπορεί να σου το απαγορέψει κανείς...
Απόσπασμα από άρθρο του Χρίστου Στεργ. Μπελλέ, Συγγραφέα- Πανεπιστημιακού στον "ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ", Σάββατο 12-03-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου