"...Επιπλέον το ίδιο το σύστημα αναβαθμολόγησης είναι άδικο και επιστημονικά ατεκμηρίωτο. Ως έχει σήμερα, αν υπάρχει σημαντική διαφορά (δώδεκα μονάδες στις εκατό) μεταξύ των δύο πρώτων βαθμολογητών, τότε το γραπτό διορθώνεται εκ νέου από τρίτο βαθμολογητή (αναβαθμολόγηση) και τελικός βαθμός ορίζεται ο μέσος όρος των τριών βαθμών. Η χρήση του μέσου όρου υποθέτει εμμέσως ότι η βαθμολογία ακολουθεί την κανονική κατανομή (όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς στατιστική θα αναγνωρίσουν εδώ μια βασική προϋπόθεση πολλών στατιστικών μεθόδων) και κατά κάποιον τρόπο οι βαθμοί είναι τυχαίοι. Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Αντιθέτως, η ύπαρξη μεγάλης διαφοράς μεταξύ δύο βαθμολογητών παραπέμπει στην ύπαρξη μιας ακραίας παρατήρησης και άρα πολύ καλύτερη εκτιμήτρια του "πραγματικού" βαθμού θα ήταν η διάμεσος. Στην περίπτωση των τριών βαθμών διάμεσος είναι η μεσαία τιμή. Για παράδειγμα αν κάποιο γραπτό βαθμολογήθηκε με 45 και 70 από τους δυο αρχικούς βαθμολογητές και έλαβε 65 από τον τρίτο, τότε ο τελικός βαθμός θα ήταν 65 και όχι 60 που είναι ο μέσος όρος. Υπάρχει λογική στη χρήση της διαμέσου: είναι μάλλον πλησιέστερα στην πραγματική βαθμολογία του γραπτού οι βαθμοί που έχουν μικρότερη απόσταση μεταξύ τους."
Γιάννης Κ. Μπασιάκος , πανεπιστημιακός Άρθρο στην "ΑΥΓΗ" 18/7/2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου