Απάντηση κατά μεγάλο μέρος στο παραπάνω ερώτημα θεωρώ πως δίνει το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο της Βούλας Κεχαγιά στα σημερινά ΝΕΑ:"...Εκεί που το κόμμα της Αριστεράς φαινόταν ότι είχε αρχίσει να πατάει πιο γερά στα πόδια του...
Εκεί που πήρε τα πάνω του από την αντίθεση μεγάλης μερίδας φοιτητών, εκπαιδευτικών και γονιών στην αναθεώρηση του άρθρου 16...
Εκεί που κέρδισε τη συμπάθεια μετά τις αήθεις επιθέσεις εναντίον του από μεγαλοσχήμονες υπουργούς...
Εκεί που κατέφερε να κεφαλαιοποιήσει τα θετικά αποτελέσματα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών και το «φαινόμενο Τσίπρα»...
Εκεί που έδειχνε ότι δεν θα υποστεί τα «πολλαπλά εγκεφαλικά» της νύχτας των εκλογών για το εάν θα περάσει το όριο του 3%...
Εκεί που ο ΣΥΝ είχε δώσει την εντύπωση ότι είχε αναγορευθεί σε κυρίαρχο αντιπολιτευτικό πόλο...
Εκεί που το ΠΑΣΟΚ φάνηκε να «ψάχνεται» για να σταματήσει τις διαρροές προς ΚΚΕ και ΣΥΝ...
Εκεί χύθηκε και η καρδάρα με το γάλα...
Μία και μόνο συνεδρίαση ενός οργάνου στάθηκε ικανή για να ανατραπούν όλα.
Στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος επιβεβαιώθηκε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικές όχθες στο κόμμα:
Η μία με «μούλτι» αριστερό προσανατολισμό που - όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί τους - φτάνει στις παρυφές του ΚΚΕ. Τα κείμενα άλλωστε που κατατέθηκαν προς έγκριση στην Κεντρική Επιτροπή έχουν αναφορές στη γαλλική κομμούνα και στην... Οκτωβριανή Επανάσταση (!).
Η άλλη όχθη, αυτή της ανανεωτικής Αριστεράς, που αρνείται πεισματικά τη μετάλλαξη επί το αριστερότερον των πιο «λάιτ» σοσιαλδημοκρατικών χαρακτηριστικών του κόμματος και την υιοθέτηση αντιευρωπαϊκών κειμένων."
ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΑ ΝΕΑ" 13/2/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου