24 Φεβ 2013

Τα παιδιά μελετούν, αλλά δεν κατανοούν

Tης Βασιλικής Χρυσοστομίδου

Ο ρόλος του σχολείου, αλλά και των γονέων

«Όχι μόνο όταν διαβάζουν Παπαδιαμάντη αλλά και όταν μελετούν ένα κεφάλαιο Φυσικών Επιστημών, Ιστορίας ή Γεωγραφίας, τα σημερινά παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν τον σχολικό λόγο σαν «ξένη γλώσσα"», επισημαίνει ο κ. Ηλίας Ματσαγγούρας, καθηγητής Διδακτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Η ικανότητα του μαθητή να διαβάζει, να κατανοεί και να συνθέτει κείμενα διαφορετικού είδους, η έννοια δηλαδή του εγγραμματισμού στη σχολική κοινότητα, δεν έχει κατακτηθεί από την πλειοψηφία των παιδιών. Αυτό δεν είναι μόνο απόρροια του δύσκολου λεξιλογίου αλλά και της εσωτερικής δομής και διάρθρωσης του κειμένου». Γιατί; «Οσο απομακρυνόμαστε από τον αφηγηματικό λόγο και εισάγεται στα σχολικά εγχειρίδια ο επιστημονικός –έστω απλοποιημένος– δυσχεραίνει η προσπάθεια προσπέλασης. Τα παιδιά μας δεν υστερούν σε νοημοσύνη. Καλούνται όμως να διαχειριστούν την ύλη βιβλίων, κατά κανόνα ένα με δύο χρόνια πάνω από την ηλικία του μέσου μαθητή ενώ ο διαθέσιμος χρόνος αποτελεί πλέον αγαθό σε ανεπάρκεια. Αντί για την κάλυψη της ύλης, ας εστιάσουμε στην ικανότητα του παιδιού να κατανοεί τις ερωτήσεις, να δίνει απαντήσεις, αλλά και να διατυπώνει το ίδιο ερωτήσεις. Να επεξεργάζεται με αυτονομία τα δεδομένα του, να αντιλαμβάνεται τις μεταξύ τους σχέσεις. Η σταδιακή προσαρμογή του μαθητή σε όσο γίνεται περισσότερα και διαφορετικών ειδών κείμενα, μέσα από μία διαδρομή διαβαθμισμένης δυσκολίας και σύγχρονης διδακτικής προσέγγισης, υποστηρίζει τον στόχο».
Σε ό,τι αφορά τους εκπαιδευτικούς, ο κ. Ματσαγγούρας επισημαίνει: «Ενώ το να κατέχουν το αντικείμενο των σπουδών τους είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, από μόνη της δεν φτάνει. Αποτέλεσμα, όταν αποφοιτούν, να μην είναι έτοιμοι να διδάξουν. Απαραίτητη λοιπόν εδώ η βελτίωση καθώς και η συνεχής επιμόρφωσή τους αργότερα». Επιπλέον, ο μέχρι τώρα «πυροσβεστικός» ρόλος αντιμετώπισης των προβλημάτων πρέπει να εγκαταλειφθεί. «Αναγκαίος ο μεσο- και μακροπρόθεσμος προγραμματισμός, εγγύηση για συνοχή και συνέχεια στο βάθος όλης της σχολικής ζωής, επιτρέποντας παράλληλα πειραματισμούς, στο πλαίσιο των προκλήσεων της κάθε εποχής».
Ο ρόλος των γονέων
Την προαγωγή της γνώσης οφείλουν να υποστηρίξουν και οι γονείς. Πώς; «Μιλώντας από την αρχή στο παιδί επεξηγηματικά, ερμηνευτικά και σχολιαστικά, όχι μόνο καθοδηγητικά. Εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκθέτοντάς το σε προσλαμβάνουσες, ανάλογες με την ηλικία του».

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 23/02/2013

23 Φεβ 2013

Στο μικροσκόπιο 2.500 εκπαιδευτικοί με «ψυχολογικά προβλήματα»


Στο μικροσκόπιο των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης μπαίνουν και οι 2.500 υποθέσεις εκπαιδευτικών που με την επίκληση ψυχολογικών προβλημάτων έχουν χρόνια να πατήσουν σε διδακτικές αίθουσες. Οι συγκεκριμένες περιπτώσεις αφορούν περίπου 1.150 εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και 1.350 καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης θα ελέγχει το σύνολο των περιπτώσεων, καθώς υπάρχουν και περιπτώσεις όπου εκπαιδευτικοί πάσχουν από σοβαρά νοσήματα (π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας) που πρέπει να τύχουν προνοιακής αντιμετώπισης.
Η πλειονότητα των περιπτώσεων, όμως, αφορά είτε γνωματεύσεις υγειονομικών επιτροπών είτε ακόμα και «άδεια» με την έγκριση του προϊσταμένου χωρίς την κατάθεση των σχετικών ιατρικών γνωματεύσεων. Το ΣΕΕΔΔ έχει εντοπίσει περιπτώσεις εκπαιδευτικών, οι οποίοι επικαλούμενοι ψυχολογικά προβλήματα έχουν... εξαφανιστεί από τις υπηρεσίες τους ή έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις διοικητικών καθηκόντων χωρίς να παράγουν κανένα έργο.
«Σε περίπτωση που ένας εκπαιδευτικός αιτιολογημένα δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του μπορεί να μετακινηθεί σε θέση διοικητικού υπαλλήλου στο Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να επιστρέψουν άλλοι ικανοί εκπαιδευτικοί στις αίθουσες, οι οποίοι απασχολούνται σε διοικητικές θέσεις», αναφέρουν κύκλοι του Υπουργείου Παιδείας.
Σε κάθε περίπτωση το Σώμα των Επιθεωρητών θα ελέγξει ένα μεγάλο μέρος των γνωμοδοτήσεων υγειονομικών επιτροπών, με τις οποίες έδιναν τη δυνατότητα μακροχρόνιων αδειών σε υπαλλήλους για ψυχολογικούς λόγους, με αποτέλεσμα να «εξαφανίζονται» οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι από τις υπηρεσίες τους.
Μετά το πόρισμα του ΣΕΕΔΔ για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα ελεχθούν πειθαρχικά όχι μόνο οι υπάλληλοι που δήλωναν ότι είχαν ψυχολογικά προβλήματα αλλά και οι προϊστάμενοί τους, καθώς και τα μέλη των αρμόδιων υγειονομικών επιτροπών που εξέδωσαν γνωμοδοτήσεις-μαϊμού.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ 23/02/2013

19 Φεβ 2013

Η ευρεία πεπατημένη

Tης Τασούλας Καραϊσκάκη  
«Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 6,5 δισ. ευρώ, δηλαδή το 47,9% του συνόλου των εισπραχθέντων φόρων το 2009, 6,9 δισ. ευρώ (52,6%) το 2010, 7,1 δισ. ευρώ (55,5%) το 2011, ενώ οι επιχειρήσεις κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 4,7 δισ. ευρώ, δηλαδή το 35,1% των εισπραχθέντων φόρων το 2009, 4,1 δισ. ευρώ (30,7%) το 2010, 3,6 δισ. ευρώ (28,7%) το 2011», σημειώνει το περιοδικό «Ενημέρωση» του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, στο τεύχος 200, στις κρίσεις και τις προτάσεις του για τα νέα φορολογικά μέτρα. Πασιφανής η ανισοκατανομή του εισοδήματος διαμέσου του φορολογικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή, που «αφαιρεί» 13 δισ. ευρώ ετησίως από τα δημόσια ταμεία... Η απόκρυψη εισοδημάτων –ιδιαίτερα μεγάλη στα υψηλά εισοδήματα– γίνεται συχνά με νομική κάλυψη, από τα παράθυρα που αφήνει η δαιδαλώδης φορολογική νομοθεσία. Ομως και αυτοί οι διάτρητοι νόμοι συνήθως δεν εφαρμόζονται, οι εισπράξεις διέπονται από το διαβόητο 4-4-2, που αποκάλυψε ο καθηγητής Διομήδης Σπινέλλης και δέχτηκε την μήνι των εφοριακών (40% είναι η έκπτωση που παρέχει το Δημόσιο, 40% πηγαίνει στην τσέπη του ελεγκτή και 20% φτάνει στα δημόσια ταμεία· στην τσέπη του εφοριακού μπαίνει και ποσοστό από τις μεγάλες επιστροφές φόρου που πραγματοποιεί το Δημόσιο). Οι έλεγχοι είναι ανεπαρκέστατοι, μικρή η αξιοποίηση της τεχνολογίας.
«Αν δεν παταχθεί η φοροδιαφυγή, θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις», προειδοποιούν οι δανειστές μας. Η ευρεία πεπατημένη – προς την εκπτώχευση. Μισθοί και συντάξεις, όπως αναφέρει το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, συρρικνώθηκαν «το 2011-2013 κατά 30% πλέον της μείωσης του 20% το 2010. Το επίπεδο φτώχειας από 28,1% του πληθυσμού το 2008 αυξήθηκε σε 31% (3.400.000 άτομα) το 2011, για να φτάσει τα 3.900.000 άτομα το 2012». Δηλαδή, μια συγκεκριμένη τάξη πληρώνει όλο και μεγαλύτερο μέρος για τα «σπασμένα», μια διευρυνόμενη κατηγορία πολιτών αδυνατεί να πληρώσει γιατί φυτοζωεί και οι λοιποί, με πιο άνετη ζωή, συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν γιατί αυτό έκαναν πάντα.
Ο,τι κι αν εφαρμοστεί, νέα κριτήρια διαβίωσης, άλλοι τρόποι εξωλογιστικού προσδιορισμού των εισοδημάτων, δεν θα φέρει αποτέλεσμα εάν κάτι άλλο δεν αλλάξει. Η ασθενέστατη πολιτική βούληση και ο βαθιά διεφθαρμένος φοροελεγκτικός και φοροεισπρακτικός μηχανισμός που πλουτίζει από τη ζήτηση για φοροδιαφυγή, την οποία δημιουργεί η γερά ριζωμένη πεποίθηση του Ελληνα πως είναι θεμιτό να «κλέψει» ένα κράτος που «κλέβει». Ας συγκροτηθούν Εθνικά Συμβούλια κατά της Φοροδιαφυγής, Κεντρικές Επιτροπές Συντονισμού της Μεταρρύθμισης, Υπηρεσίες Δημοσίων Εσόδων, ειδικά υπουργεία για την είσπραξη φόρων, δεν θα σωφρονιστεί. Για να γίνει μια νέα αρχή θα πρέπει ο φορολογούμενος να αντιληφθεί πως ο κρατικός μηχανισμός δεν «λαδώνεται», δεν υποχωρεί, δεν είναι μήτρα αντιφάσεων, αδικίας και ανισοτήτων, πως οι πολιτικοί δεν είναι δέσμιοι του διεφθαρμένου συστήματος· εν ολίγοις, ότι δεν τους πιάνει και δεν τον πιάνουν κορόιδο. Τι έχει προς αυτήν την κατεύθυνση το κράτος να επιδείξει; Πέρα από λόγια...
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-02-2013

17 Φεβ 2013

Αυτοαξιολόγηση: Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία για την εκπαίδευση


Σύμφωνα με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση, ο Διευθυντής είναι υπεύθυνος για την οργάνωση της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης της σχολικής του μονάδας και μάλιστα θα αξιολογηθεί για το κατά πόσο μεριμνά με συστηματικό και έγκυρο τρόπο για την τήρηση των προδιαγραφών και των διαδικασιών της κατά την εφαρμογή της.
Η αυτοαξιολόγηση όμως έχει νόημα όταν πραγματοποιείται μέσα σε ένα συνεργατικό κλίμα με στόχο την αυτοβελτίωση της σχολικής μονάδας συνολικά, αλλά και του κάθε εκπαιδευτικού της ξεχωριστά, μέσα από την συνεχή προσπάθεια επίτευξης συλλογικών αλλά και προσωπικών στόχων. 
Στη προκειμένη όμως περίπτωση, όπως προβλέπεται από το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, η αυτοαξιολόγηση πρόκειται να πραγματοποιηθεί σε συνδυασμό με την ιεραρχική εσωτερική αξιολόγηση και στο πλαίσιο ενός αυστηρού διοικητικού ελέγχου. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρώ ότι η αυτοαξιολόγηση θα χάσει τη δυναμική της, δεν θα λειτουργήσει όπως θα έπρεπε ως διαδικασία αυτοελέγχου και αυτοβελτίωσης της σχολικής μονάδας και απλά θα προετοιμάζει την εξατομικευμένη αξιολόγηση του κάθε εκπαιδευτικού. 
Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα μετατραπεί σε μια στείρα γραφειοκρατική διαδικασία τη στιγμή που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ισχυρό μέσο στην προσπάθεια των σχολικών μονάδων για ποιοτική αναβάθμιση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου τους.

Σχετικά με τα Πρότυπα Πειραματικά σχολεία


Έχουν άραγε λόγω ύπαρξης τα Πρότυπα Πειραματικά σχολεία;
Έχουμε ανάγκη από σχολεία για “άριστους” και “χαρισματικούς” μαθητές ή από σχολεία «πρότυπα» για όλους τους μαθητές;
Σαφώς και πρέπει να υπάρχουν πειραματικά σχολεία στα οποία θα εφαρμόζονται πειραματικές εκπαιδευτικές πολιτικές και θα διεξάγονται εκπαιδευτικές έρευνες.
Απλά δεν θα πρέπει να είναι μόνιμα και δια βίου πειραματικά. 
Όλα τα δημόσια σχολεία θα πρέπει να είναι εκ περιτροπής πειραματικά εφόσον το επιθυμούν με στόχο την εσωτερική τους ανανέωση, τη βελτίωση της υλικοτεχνικής τους υποδομής και τη συμβολή τους στη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης.
Άλλωστε τι νόημα μπορεί να έχουν και πόσο αξιόπιστα αποτελέσματα είναι δυνατόν να παραχθούν από πειραματικές εκπαιδευτικές πολιτικές και εκπαιδευτικές έρευνες που θα πραγματοποιούνται σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα "αρίστων" μαθητών και όχι στις κανονικές σχολικές τάξεις;
Τα πειραµατικά σχολεία επιβάλλεται να είναι αντιπροσωπευτικά των υπόλοιπων σχολείων της χώρας. 
Κι αυτό γιατί δεν µπορείς για παράδειγμα να δοκιµάζεις στα πρότυπα σχολεία στα οποία θα φοιτά η αφρόκρεμα του µαθητικού πληθυσμού, νέα αναλυτικά προγράµµατα και νέα σχολικά βιβλία που θέλεις να προτείνεις για το σύνολο των μαθητών της χώρας.
Ούτε φυσικά έχει κανένα νόημα να διεξάγονται εκεί οι πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών, γιατί απλά η κατάσταση που θα αντιµετωπίσουν στις τάξεις των κανονικών σχολείων θα είναι εντελώς διαφορετική.
Το βάρος λοιπόν και η στήριξη θα πρέπει να δοθεί εκεί που πραγματικά χρειάζεται, στο κανονικό δημόσιο σχολείο, ώστε να οδηγηθούμε σε βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου προς όφελος όλων των μαθητών και κατ΄επέκταση της κοινωνίας.

9 Φεβ 2013

«Θερίζει» ο καρκίνος στην Ελλάδα – 24.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο

Δυσάρεστα είναι τα στοιχεία μιας τελευταίας έρευνας που δείχνει ότι στην Ελλάδα οι θάνατοι από καρκίνο παρουσιάζουν σταθερά αυξητική τάση, σε αντίθεση με όλες τις αναπτυγμένες χώρες που οι τάσεις είναι σταθερά πτωτικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του IARC (International Agency for Research on Cancer) 24.000 ζωές χάνονται κάθε χρόνο από καρκίνο στη χώρα μας ενώ 37.000 άνθρωποι προσβάλλονται από κάποια μορφή της νόσου. 

Δυσάρεστα είναι τα στοιχεία μιας τελευταίας έρευνας που δείχνει ότι στην Ελλάδα οι θάνατοι από καρκίνο παρουσιάζουν σταθερά αυξητική τάση, σε αντίθεση με όλες τις αναπτυγμένες χώρες που οι τάσεις είναι σταθερά πτωτικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του IARC (International Agency for Research on Cancer) 24.000 ζωές χάνονται κάθε χρόνο από καρκίνο στη χώρα μας ενώ 37.000 άνθρωποι προσβάλλονται από κάποια μορφή της νόσου.Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ), λόγω της αυξητικής τάσης του καρκίνου σε όλο τον κόσμο, οι θάνατοι, από 7,6 εκατομμύρια που ήταν το 2008, μέχρι το 2030 αναμένεται να φτάσουν 13,1 εκατομμύρια.

Το 70% όλων των θανάτων από καρκίνο συμβαίνει σε χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, ενώ περίπου το 30% των θανάτων οφείλονται σε διατροφικούς παράγοντες και παράγοντες συμπεριφοράς όπως κάπνισμα και χαμηλή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ περισσότερο από το 30% των θανάτων από καρκίνο θα μπορούσε να προληφθεί με την τροποποίηση ή την αποφυγή των βασικών παραγόντων κινδύνου που είναι: Το κάπνισμα, η χρήση του αλκοόλ, διαιτητικοί παράγοντες, η παχυσαρκία και το υπερβολικό βάρος, παράλληλα με την έλλειψη σωματικής άσκησης και την μειωμένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, οι λοιμώξεις (Ηπατίτιδα Β, C ο HPV κ.α.), η ρύπανση του περιβάλλοντος, η επαγγελματική έκθεση σε καρκινογόνα, η ακτινοβολία UV και ειδικότερα η υπεριώδης ακτινοβολία από τον ήλιο χωρίς προστασία.
Οι στρατηγικές πρόληψης κατευθύνονται στο να μειωθεί η έκθεση του πληθυσμού στους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, δηλαδή, περιλαμβάνουν δράσεις για την διακοπή του καπνίσματος, εμβολιασμούς, έλεγχο επαγγελματικών κινδύνων κλπ. 
Σημαντικό κομμάτι στην πρόληψη ορισμένων καρκίνων, όπως του μαστού, του τραχήλου μήτρας, του λάρυγγα, του δέρματος, του παχέος εντέρου και του ορθού αποτελεί η έγκαιρη διάγνωση (screening). Η έγκαιρη διάγνωση χρησιμοποιεί διάφορες εξετάσεις για να εντοπίσει εγκαίρως τα άτομα τα οποία δεν έχουν συμπτώματα μεν αλλά έχουν την νόσο. Τέτοιες εξετάσεις είναι για παράδειγμα το PAP test και η μαστογραφία.

(πηγή: iefimerida.gr)


6 Φεβ 2013

Απόσπασμα από άρθρο του του Νίκου Χρυσολωρά στην Καθημερινή 6-2-2013


...H γενικότερη αντίληψη που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία είναι ότι δεν είμαστε συνδιαμορφωτές, αλλά θύματα του πεπρωμένου μας. Από τη Γ΄ Δημοτικού, μέχρι τη Γ΄ Λυκείου, τα βιβλία της Ιστορίας στο σχολείο παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος ως αποτελούμενο αποκλειστικά από αγίους, ήρωες, ιδιοφυΐες και μάρτυρες, αλλά διαχρονικά πέφτει θύμα της επιβουλής σκοτεινών δυνάμεων. Η ίδια νοοτροπία κυριαρχεί και στον δημόσιο λόγο και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, καθώς, ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει μόνο «εθνικά δίκαια», ενώ οι άλλες χώρες «εθνικά συμφέροντα». Η επικράτηση αυτής της νοοτροπίας είναι προφανής και ενδεχομένως επαρκής για να εξηγήσουμε για ποιο λόγο τόσοι πολλοί Έλληνες αρνούμαστε ότι έχουμε έστω και την παραμικρή ευθύνη για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας, ψάχνουμε διαρκώς αποδιοπομπαίους τράγους και γίναμε μέσα σε δύο χρόνια πραγματικοί φασίστες, κάτι που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα που δοκιμάζεται από την κρίση.
Αυτή η πλήρης αδυναμία αυτοκριτικής και αποδοχής των προσωπικών και συλλογικών μας ευθυνών, από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα, αφού, μεταξύ άλλων, αποτελεί τροχοπέδη και στον σχεδιασμό μιας βιώσιμης στρατηγικής ανάκαμψης.

 

Free Visitor Counters
Vitamin Shoppe Coupon Codes